Foei

Ik heb heel erg behoefte aan aandacht, intimiteit, een luisterend oor. Al helemaal als mijn huisgenoten kut doen, dan wil ik iemand waar ik alles kwijt kan, iemand om te vertrouwen. En als die iemand kut doet, dan zou ik dat in een ideale wereld bij mijn huisgenoten kwijt kunnen. Ha.
Maar ik heb geen 'iemand', ook al speelt mijn brein al spelletjes met me omdat ik één knappe, aardige jongen tegen ben gekomen. Dat is vervelend. Het voelt als een snelle weg naar comfort en geluk, gewoon, snel een nieuwe jongen vinden, wat meer dan zoenen doen en hup, stofjes in je hoofd die je gelukkig maken. Endorfine. Alles is weer goed. Ja, goed plan, brein.
Dat is niet zo. Er is geen snelle weg naar geluk. Het is gewoon een makkelijke uitweg. Het scheelt dat ik te schijterig ben om op die jongen af te stappen.

Iets met dat ik eigenlijk wel verslavingsgevoelig ben voor, ja, wat, seks en alcohol en games en waarschijnlijk ook drugs, maar dat ik nooit de eerste stap zet om er een terugkerende gebeurtenis van te maken. Alhoewel ik nog steeds behoefte heb aan alcohol, of meer de associaties die ik bij alcohol heb, het versuffende.
Beeld je in dat ik tegelijkertijd de kat ben die op tafel springt en de persoon met de waterspuit die: 'Foei, poes! Stoute poes!' roept terwijl hij de kat nat spuit.
Tijdens mijn colleges noemen ze ook factoren die tot verslaving kunnen leiden en dan voel ik me op dit moment aangesproken en dan denk ik: ai.

Sowieso word ik altijd als het weer slechter wordt en de lucht donkerder wordt wat minder vrolijk. Ik ben gevoelig voor dat soort dingen.
Het is eventjes een fase waar ik doorheen moet. Want normaal ben ik niet zo.

Ik had vrijdag weer met een vriendin afgesproken en het is fijn om toch iemand te hebben waar je alles bij kwijt kan, iemand die niet teveel oordeelt, iemand die met chocola komt aanzetten, want dat is dé remedie. Iemand die zo ook haar problemen heeft en oprecht is.
In de tweede klas waren we beste vriendinnen, toen hebben we elkaar een paar jaar niet gezien toen we naar de universiteit gingen en nu spreken we regelmatig af om films te kijken. We zijn toch een beetje hetzelfde soort persoon. Eerst deed ze mee met haar vrienden, met het uitgaansleven en veel drinken, maar eigenlijk waardeert ze rustig wat filmpjes kijken en diepere gesprekken wat meer. Of, gewoon, willekeurige gesprekken, want ik begin soms over onverwachte dingen.
Ik denk dat het goed voor me is om meer moeite en tijd te stoppen in vriendschappen. Daar krijg je immers ook aandacht en een luisterend oor voor terug.


Deze week ga ik pasta carbonara, tomatensoep en (soba)noedels met broccoli en garnalen maken. Dat is iets om te doen. En ik moet alvast gaan voorbereiden voor een toets. Ik denk dat ik maandagochtend al ga schoonmaken, want ik maak graag 's ochtends schoon en dat is de enige ochtend dat er niemand anders thuis is.
Dat is eigenlijk ook frustrerend, dat ik 's ochtends dingen wil doen, maar dat gewoon niet kan, omdat mijn huisgenoten pas rond twaalf uur wakker worden. En dan kan je niet gaan stofzuigen. Eigenlijk vermijd ik ze ook zoveel als ik kan. Dat is gezond gedrag, toch? Ha-ha.
Neh, ik mag wel eventjes niet zo goed bezig zijn.

Nog vijf maanden en als het goed is ontkiemt dan mijn schildpaddenschildplant.