God

Er zullen vast mensen van schrikken in dit fundamentalistisch seculiere tijdperk waarin elke uiting van religiositeit gelijk lijkt te staan aan achterlijkheid, opdringerigheid of terrorisme, maar ik wil praten over God. Ik was altijd overtuigd Atheïst. Er is geen God, er komt geen God, het leven is zinloos en leeg. Dat was, en dat is mijn overtuiging. Maar ik ben desondanks veranderd.

Zal ik mijzelf agnost noemen? We kunnen immers niet weten of er een God is. Ik ben wetenschapper genoeg om te stellen dat het aannemelijk is dat God niet bestaat gezien de bewijslast bij de Theïsten ligt. Maar de arrogantie om op grond daarvan God te ontkennen heb ik niet meer.

Maakt het uit of God bestaat? Ik denk van niet. Wat is God nu eigenlijk?

Elk Godsbeeld is een gemankeerd beeld, want hoe het ook zij, het is trachten iets wat ver boven ons is, wat zoveel groter is dan ons allen, te vangen in menselijke woorden en begrippen. Hoe wij God ook zien: het hangt meer samen met onze eigen cultuur en visie dan met wat God daadwerkelijk is of zou kunnen zijn. God is een woord. God is een begrip.

Wat is het belang van een begrip? Een begrip dient ergens toe. Waartoe dient God? Dat is een interessante vraag denk ik. En één die raakt aan mijn diepste religieuze overtuigingen.

God is er om de mensen een doel te geven, een gevoel van veiligheid, een gevoel van bestemming. Een reden om door te gaan, een reden om goed te doen, of slecht. Ik vind dat mooi persoonlijk. Maakt het dan uit of God bestaat op wat voor manier dan ook? Of gaat het er om wat wij van God maken? Noem het een 'idee' een ideaal, een gevoel, een zin, een betekenis, een reden. Noem het socialisme, vrijheid, gelijkheid, broederschap of liefde. Noem het JHWH, Allah, Brahman, Nirvana.

God is dat, wat wij kiezen om ons leven naar te richten. Ik wens mijn leven niet enkel te richten naar mijzelf, mijn eigen behoeftebevrediging. Dat is voor mij niet voldoende. Hedonisme pur sang. De arrogantie die het idee meebrengt dat wij de heersers van de wereld zijn en dat niemand ons kan stoppen: ik vrees de mens die zichzelf als hoogste goed ziet.

Is het niet juist goed om iets hogers te dienen? Om jezelf wat nederiger op te stellen en te zeggen: ik ben er niet enkel voor mijzelf, maar voor een groter iets? Voor de heilstaat, de medemens, de liefde, de zorg. Voor de vrijheid, de strijd, de goedheid: voor God.

God is niet. Maar Hij moet zijn.

Wat maakt het uit of God 'bestaat'? Bestaan is een zeer relatief begrip. Bestaan dromen? Bestaat een idee? Een ideaal? Een gevoel? Niet in fysieke zin, maar ze zijn minstens zo waar als de fysieke waarheden die wij om ons heen zien. In die zin bestaat God, omdat wij hem doen bestaan. En van mij mag Hij nog lang bestaan.




P.S.: Voor die mensen die denken dat de wereld beter af is zonder Godsdienst: ik stel nergens voor God te dienen als collectief, volgens bepaalde dogma. Maar we moeten de strijd tegen religieuze dogma (als je die al wenst te voeren) niet verwarren met een strijd tegen religie of God.

Daarnaast is de wereld niet beter af zonder God. Ook zonder religie zullen mensen redenen vinden elkaar te vermoorden, verdrukken, verwoesten etc. Helaas is dat de menselijke aard, niet de Goddelijke.
26 mrt 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Wolfe Tone
Wolfe Tone, man, 39 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende