Happily ever after..

Bedenk het onmogelijke, het gebeurde.
Verwacht het onverwachte, het gebeurde.
Ga verder dan het maximale, het gebeurde.

Kijk niet, voel niet, hoor niet, ruik niet.
Laat het gebeuren en overleef.

Hoe?!
Vraag niets, zeg niets.

Wish i died.

Ja en natuurlijk, in de ideale wereld zou ik zeggen dat ik niet mee naar binnen ging, dat ik niet deed wat ze zeiden dat ik moest doen, dat ze er niet waren, dat ik niet daar was op dat moment, dat ik wegrende en niet meer stopte. Alleen dat is een sprookje wat niet bestaat. Ik was daar, ik deed het, ik ging naar binnen en bleef liggen. Omdat zij zeiden dat dat moest en omdat zij anders nog veel afschuwelijkere dingen zouden doen. Zeiden ze. Ik was 13 he, toen het begon. Ik geloofde nog in sprookjes maar had die van de wolf in schaapskleren nog nooit gehoord.

Ik weet dat het tijd is, ik voel dat ik op een kantelpunt sta en ik twijfel. Ik sta bovenop de berg en het is springen of lopen. Kan ik dit? Zoveel twijfels, zoveel woede, zoveel onbegrip, zoveel verdriet. Is dit wat ik wil, hoe ik verder wil? Gaat dit zwarte monster ooit nog weg? Hoe kan ik afscheid of afstand nemen van deze wolf?

Uiteindelijk wil ik bij het eindpunt komen, ik wil in sprookjes geloven. Zomaar, huppelend op die berg, de wolf in de klok, de schaapjes huppelen mee. Laat me geloven dat dit kan, dát IK dit kan. Want ik verlies mijn eigen geloof stukje bij beetje.
07 apr 2025 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Infinito
Infinito, vrouw, 38 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende