Verwerken

Trigger warning: seksueel misbruik & suïcide.















Alleen ik weet niet hoe ik de ontelbare keren dat ze seks met mij hadden terwijl ik dit niet wilde moet verwerken. Ik weet niet hoe ik moet verwerken dat zij bepaalden dat het tijd was dat ik seks had. Ik weet niet hoe ik kan verwerken of wennen aan mijn compleet verpestte leven. Ik weet niet of ik kan verwerken dat zij mijn jeugd en/ of puberteit afnamen.

Is er een manier om dat te doen? Hoe dan? Het enige wat ik zie is, dood. Laat ik er toch maar een einde aan maken, want er zijn zoveel dingen kapot gemaakt.

Dan is er nog een zachte stem die zegt dat ik ze niet wéér moet laten winnen. Ze hebben al gewonnen.. ik ben 38 en heb nooit een 'normale' relatie gehad, ik heb altijd gezocht naar extreme of me extreem gedragen. Het was 0 of 100, het was niks of niks was te gek. Ze hebben zoveel meer van me genomen dan alleen mijn maagdelijkheid. Zoveel meer.. wat is er in deze nog te winnen?
Helemaal niets denk ik, nul dus.

Want waarom, moet ik hiermee verder leven? Hoe belachelijk dat ze mij met meerdere tegelijk verkrachtten of lieten verkrachten. Dat ze mij een kamer in lieten gaan met een betalende hitsige 60plusser of andersom, dat ze mannen bij mij naar binnen lieten gaan, welke leeftijd dan ook. Dat ze mij sloegen, of erger, als ik niet deed wat zij wilden. Dat zij op vrije momenten kwamen om te neuken. Dat zij het normaliseerde, alles wat er gebeurde.

Hey en hoe vaak zal ik nog wakker liggen of schrikken doordat ik mannen handen aan mijn lijf voel zitten of iets voel binnendringen, in wat voor gaatje dan ook. Hoe vaak zal ik nog al dat onnatuurlijke geweld voelen wat ik voelde in mijn kinderlichaam. Hoelang gaat het nog duren al deze ongewenste aanrakingen en gevoelens. HoeZo konden jullie hier zolang mee doorgaan, waarom gingen jullie hier mee door? Zagen jullie niet dat ik na een week al gebroken en kapot was?

Mijn fucking god hoeveel hebben jullie stuk gemaakt, wat hebben jullie gedaan, waarom gingen jullie door, altijd.. het was nooit genoeg, nooit. Want waar het 10 keer kon, moest het ook 15 keer kunnen en dan, vooruit, nog maar een keer. Dat besef, mijn lichaam was daar niet óp gebouwd, het was en is niet geschikt om meer dan 10 keer seks te hebben op een dag. Toen ik 13 was ook niet om één keer seks op een dag of in de week, maand te hebben. MIJN lichaam was hier nog niet klaar voor. Het was van MIJ om te beginnen en het was aan MIJ om te beslissen wanneer het hier wel klaar voor was, niet aan jullie. De gevolgen die jullie beslissing had waren nogal groot, maar hey, jullie leerden mij alleen maar om te slikken en te accepteren. Het was voorgoed gedaan met eigen keuze en eigen wil. Nu ging het om jullie en al die andere mannen, die iets van mijn lichaam wilden. Zij pakten allemaal een stukje van mij, samen pakten jullie alles. Er is niks overgebleven, ik ben precies niks meer (waard). Mijn dank is groot hiervoor, sukkels.

Ik was nog zo zó fucking jong.
Het maakt me zo boos.