Waar brengt deze strijd me dan

Now the dark begins to rise
Save your breath, it's far from over
Leave the lost and dead behind
Take the path that leads to nowhere

All is lost again

Want ik kan in deze strijd niet vinden waar ik daadwerkelijk hoor of wie ik echt ben. Waar het allemaal verloren ging in de tijd van vervagende grenzen en erover. Ik ging daar verloren en wie ik ooit geweest ben, ben ik niet meer. Wie ik dan nu ben dat weet ik niet meer.

Is deze veilige plek nog wel veilig genoeg of ging ook deze verloren in de strijd om het (mijn) leven?

Het ergste is nog wel dat dit een strijd is die nooit de mijne had mogen worden. De strijd waarin ik kwam was ik te jong voor en vanaf het begin was het geen eerlijke strijd. Het was er eentje die ik niet heb kunnen winnen maar ook nooit had kunnen winnen. Nu ben ik mezelf voorgoed kwijtgeraakt en geen idee hoe ik verder moet. Hoe doe je dat? Jezelf terug vinden na een strijd waar je niet bij hoorde te zijn maar je wel al je gevoelens, eigenwaarde, mening en zijn kwijt bent geraakt?


Meestal grijp ik terug op wat mijn oma altijd zei 'gewoon doorgaan'. Alleen dit gaf geen antwoord op de vraag wanneer doorgaan moeilijk is, wanneer het al winst is als ik uit bed kom en over de dag iets eet. Meer winst als ik douche of ga wandelen. Nog beter, boodschappen doen voor een evenwichtig dieet en opeet wat wordt voorgeschreven. In de strijd die wel de mijne is, degene die nu enkel en alleen om mijn leven gaat is nog zoveel te behalen. Alleen ik ben zo ontzettend moe, dus hoe?

But I'm not giving in
I will not bow
I will not break
I will not fall
I will not fade
I will not die (this time)