Lust
Hoi dagboek,
Vannacht had ik een seksdroom over een relatief nieuwe collega die ik echt achterlijk aantrekkelijk vind. Het type aantrekkelijk wat niet per se échte verliefdheid opwekt, maar wel een intense hoeveelheid lust. Het maakt een bijna dierlijke neiging om te jagen in me los en ik merk het in al mijn doen en laten. De keren dat ik hem in het echt zag merkte ik dat ik net even te lang oogcontact maakte, dat ik heel bewust bewoog, dat mijn lijf onder spanning leek te staan. Ondanks dat ik me streng aan de afstandsregels hou merkte ik bij mezelf de neiging op om dicht bij hem te zijn. Gedrag waarvan je, als je even van een afstandje naar jezelf kijkt, denkt: tjee, moet dit nou?
Ik vind hem in zo'n mate aantrekkelijk dat ik laatst heel ongegeneerd aan het dagdromen was. Als hij lacht om een grapje dat ik maak voel ik een bliksemschicht door m'n gehele lijf schieten. Hij heeft indringende ogen en als hij, voor mijn gevoel, dwars door me heen kijkt voel ik m'n temperatuur stijgen.
En ik wou dat ik kon zeggen dat ik nooit vreemd zou gaan. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik nooit verliefd zou worden op een ander. Het interessante is wel dat ik tegenwoordig de lust die ik voor een ander voel, mee kan nemen naar huis. Al die seksuele energie bewaar ik gewoon voor de man van wie ik hou. Ik heb wel eens getwijfeld of ik niet juist heel geschikt ben voor poly-relaties, maar kwam al gauw tot de conclusie dat ik dat niet ben. Ik ben te onzeker, daardoor te jaloers, focus te veel op één persoon. Ik ben bij uitstek een monogaam persoon, alleen is de mate waarin ik lust voel voor één persoon (echt niet te verwarren met liefde in mijn geval) zeer vluchtig.
Het heeft me flink wat jaren (en veel gebroken harten) gekost hierachter te komen, maar het is onderdeel van mij, deze tussendoor-verliefdheden. Mijn hersenen zijn helaas verslavingsgevoelig en al die dopamine, oxytocine en weet ik veel wat voor stofjes die vrij komen voelen heerlijk aan. Dus zo behandel ik het ook; het is een verslaving. Deze man is een verslavend middel, net zoals sigaretten dat voorheen waren. Het is nu een kwestie van uitzitten - het vlakt vanzelf af.
En dus geniet ik van de weke knieën die hij voorlopig bij me teweeg brengt. Geniet ik van de energie die het me geeft. Waan ik me in de illusie dat ik voor hem óók aantrekkelijk ben, wat heel bevorderlijk is voor mijn zelfbeeld. Terwijl ik me gelijktijdig realiseer dat ik hier niet naar ga handelen, dat mijn zelfbeheersing tegenwoordig wel van zo'n niveau is dat ik daartoe in staat ben. Dat ik alleen maar geduld behoef te hebben en dit als een golfbeweging aan me voorbij moet laten gaan.
Liefs,
Strigiformes, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende