Verandering is de enige constante
Hoi dagboek,
Het is een bijzondere en bizarre tijd in mijn leven, er veranderd zo veel en ik vind dat soms lastig. Ik ben daarin geenszins uniek of speciaal. De meeste mensen bouwen hun leven op automatismen, gewoonten en vastigheid; het biedt voorspelbaarheid, veiligheid. Zo ook ik. Nu voelt het soms alsof mijn leven op z'n kop staat. Het krijgen van een kindje betekent veel regelen, veel nadenken, veel geld uitgeven, veel beslissen en veel voelen. Het zijn mooie en bijzondere dingen, maar het is ook veel.
Ontwrichtend.
Dat is het woord wat steeds weer omhoog komt. We doen het heel erg samen - hij en ik. Dat voelt als een vertrouwde basis waar ik op kan leunen als het me teveel wordt. En ook als ik me stabiel voel, wat in 80% van de tijd zo is, voelt het als samenwerken. Het geeft me vertrouwen in ons samen, in ons als ouders, onze toekomst. Als we, zoals gisteravond, fikse ruzie hebben, ervaar ik dat als het wegvallen van mijn stabiele ondergrond. Ik merk dan dat hoewel ik flink hersteld ben van de jaren van pesten, het seksueel misbruik, de depressies, dat er diep in mij een heel klein meisje is dat extreem angstig is. Ik kan dan niet op mezelf bouwen. Het frustreert me op veel niveaus dat ik mezelf niet kan bieden wat ik op dat moment nodig heb.
Dat leidt tot veel twijfels over mijzelf als toekomstige moeder. Naast de twijfels die iedere aanstaande ouder vast heeft. Kan ik het? Weet ik het goede te doen? Kan ik goed voor dit kindje zorgen? Hoe doe ik dat als beschadigd mens? Welke eigenschappen die gevormd zijn door al het emotionele geweld draag ik over? Hoe voorkom ik dat?
Ik vind die vragen ingewikkeld. Over het algemeen kan ik het loslaten. Kan ik accepteren dat ik ook veel dingen vast fout ga doen. Dat ik vast boos ga worden, vast verdrietig, vast gefrustreerd. Soms lukt dat minder goed, zoals vandaag.
Ik denk dat ik morgen vast weer een beetje meer geloof in mijn eigen kunnen. Dat ik oké ben. Dat ik niet perfect hoef te zijn. Voor vandaag leg ik me erbij neer dat ik me overweldigd voel.
Liefs,
Het is een bijzondere en bizarre tijd in mijn leven, er veranderd zo veel en ik vind dat soms lastig. Ik ben daarin geenszins uniek of speciaal. De meeste mensen bouwen hun leven op automatismen, gewoonten en vastigheid; het biedt voorspelbaarheid, veiligheid. Zo ook ik. Nu voelt het soms alsof mijn leven op z'n kop staat. Het krijgen van een kindje betekent veel regelen, veel nadenken, veel geld uitgeven, veel beslissen en veel voelen. Het zijn mooie en bijzondere dingen, maar het is ook veel.
Ontwrichtend.
Dat is het woord wat steeds weer omhoog komt. We doen het heel erg samen - hij en ik. Dat voelt als een vertrouwde basis waar ik op kan leunen als het me teveel wordt. En ook als ik me stabiel voel, wat in 80% van de tijd zo is, voelt het als samenwerken. Het geeft me vertrouwen in ons samen, in ons als ouders, onze toekomst. Als we, zoals gisteravond, fikse ruzie hebben, ervaar ik dat als het wegvallen van mijn stabiele ondergrond. Ik merk dan dat hoewel ik flink hersteld ben van de jaren van pesten, het seksueel misbruik, de depressies, dat er diep in mij een heel klein meisje is dat extreem angstig is. Ik kan dan niet op mezelf bouwen. Het frustreert me op veel niveaus dat ik mezelf niet kan bieden wat ik op dat moment nodig heb.
Dat leidt tot veel twijfels over mijzelf als toekomstige moeder. Naast de twijfels die iedere aanstaande ouder vast heeft. Kan ik het? Weet ik het goede te doen? Kan ik goed voor dit kindje zorgen? Hoe doe ik dat als beschadigd mens? Welke eigenschappen die gevormd zijn door al het emotionele geweld draag ik over? Hoe voorkom ik dat?
Ik vind die vragen ingewikkeld. Over het algemeen kan ik het loslaten. Kan ik accepteren dat ik ook veel dingen vast fout ga doen. Dat ik vast boos ga worden, vast verdrietig, vast gefrustreerd. Soms lukt dat minder goed, zoals vandaag.
Ik denk dat ik morgen vast weer een beetje meer geloof in mijn eigen kunnen. Dat ik oké ben. Dat ik niet perfect hoef te zijn. Voor vandaag leg ik me erbij neer dat ik me overweldigd voel.
Liefs,
27 mei 2021
- meld ongepast verhaal
-
Phlo (opgeheven op 06-12-2022)
donderdag 27 mei 2021 21:29
Liefste lief. Ik weet zeker dat je ellende niet kunt voorkomen, maar ik weet ook zeker dat jij de tools die je hebt geleerd om de ellende des levens te kunnen dragen, over zal brengen op je kroost
Het gaat er niet om dat je je kids een leven biedt zonder enig gevaar, het gaat erom dat je ze leert ermee om te gaan. En dat kan je. Beloofd 
-
Strigiformes
vrijdag 28 mei 2021 16:08
Ah, wat een lieve fijne mooie reactie @Phlo, dank je. Ik had het even nodig dit te horen/lezen, je hebt ook gelijk, het gaat om tools overdragen en daar heb ik gelukkig een stuk meer vertrouwen in
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 02 apr 2024 In geval van nood 18+
- O 25 jul 2023 Nachtmerrie ( 2 )
- O 30 aug 2022 Zij is alles. ( 2 )
- O 01 aug 2021 Zwangerschapspaniek ( 8 )
- O 06 jul 2021 All is well
- O 27 mei 2021 Verandering is de enige constante ( 2 )
- O 11 mrt 2021 Het verhaal van jouw leven ( 5 )
- O 28 jan 2021 Lust ( 12 )
- O 18 jan 2021 Brief | Lieve opa
- O 23 dec 2020 Terugblik ( 3 )
- O 26 nov 2020 Klein 18+ ( 3 )
- O 06 nov 2020 Buurman ( 6 )
- O 22 sep 2020 Hallo dagboek ( 8 )
- O 08 sep 2020 Brief | Lieve oma ( 8 )
- O 28 mei 2020 Brief | Muze