Mijn schouders
De laatste groene bladeren aan de kastanje bewegen langzaam achter het openstaande raam, en plots golft de herfstzon met hete stralen over mij heen. Het gedruis van de stad en haar mensen wordt een aan- en afrollende zee als ik mijn ogen sluit om voor heel even slechts, mijn geest te laten rusten. De zon golft diep in mij door en verwarmt mij tot in mijn vingertoppen, en je zachte handen die mijn langvergeten, verstijfde schouders beroeren, bewegen mij tot tranen.
Voor een vriendin wiens huid te koud is.
28 sep 2014
- meld ongepast verhaal
-
*smile*
zondag 28 september 2014 19:52
Het was mooi en werd prachtig door de laatste zin.
Ergens ook verdrietig en eng. -
*Julia
zondag 28 september 2014 21:38
Verdrietig maar ook mooi.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 okt 2013 #9
- O 09 okt 2013 #8
- O 08 okt 2013 #7
- O 04 okt 2013 #6 ( 2 )
- O 04 okt 2013 #5
- O 03 okt 2013 #4
- O 03 okt 2013 #3
- O 03 okt 2013 #2
- O 03 okt 2013 #1
- O 03 okt 2013 Verlorene ( 12 )
- O 25 sep 2013 Filosofie, Japan en ik ( 8 )
- O 11 sep 2013 Esther: slot ( 3 )
- O 10 sep 2013 Esther: deel 4
- O 09 sep 2013 Esther: deel 3
- O 04 sep 2013 Esther: deel 2 ( 2 )