Seksistischer.

Vandaag is een pyjamadag. Een pyjamadag met marshmallows en warme kleedjes en pluizige katjes. Eigenlijk is dat hoe mijn meeste dagen al zijn, maar dan heb ik gewone kleren aan en geen fleecepyjama met katten erop en dat is toch anders, weet je?

Ik had een vriendin een hele tijd niet gesproken, maar ze had me wel een kerstkaartje gestuurd. Het is eigenlijk raar dat ik geen kerstkaarten heb verstuurd dit jaar. Volgens mij was ik degene die ermee begon, met het kerstkaarten sturen. Ik houd wel van dat soort onzin. Zelfgebakken koekjes met Valentijn, kaartjes met Kerst en bubbels met het Nieuwjaar. Het is dat we niet meer bij elkaar op de middelbare school zitten elke dag.
Ik stuurde haar een appje om haar te bedanken voor het kerstkaartje, toen bedankte ze mij ook voor mijn kerstkaartje, dat ik nooit had verstuurd. Ze had blijkbaar verwacht dat ik ook kerstkaarten zou rondsturen dit jaar. Ik vond het wel grappig.


Mijn lavacakejes voor tweede kerstdag waren mislukt. Ik had ze te lang gebakken en toen waren het geen lavacakejes maar gewone cakejes. Ik had eigenlijk ook helemaal geen zin meer in al het kerstgedoe. Mijn vader is een kip zonder kop in de keuken en ik krijg daar plaatsvervangende stress van. Mijn broer zit constant slechte grappen te maken en dat is vermoeiend. Hij ging bijvoorbeeld ook in het Frans, wat hij amper kan, vertellen waar de wijn precies vandaan komt en wat voor noten erin zaten. Ik vond het in ieder geval niet lekker.
Ik zei: 'Broeder, dat boeit me nou echt geen ene reet.'
'Nou zeg, je moet wel een beetje op je taalgebruik letten.' zei mijn moeder toen.

Ik dacht: is reet zo'n slecht woord? Moet ik: 'Het boeit me geen ene moer' zeggen? Maar 'reet' is toch veel leuker?

Met eerste kerstdag had mijn vader niet door dat hij de zwarte-pieten-discussie begon.
Hij zei namelijk: 'Tegenwoordig moet je roetveegpiet zijn, hè.' nadat mijn oom en tante hadden verteld dat ze Zwarte Piet hadden gespeeld.
Ik heb aan moeten horen dat het Sinterklaasfeest verpest wordt en het onnodig is om Zwarte Piet aan te passen en dat het dan niet meer leuk is en dat vroeger niemand moeilijk deed, want het is totaal niet racistisch. Gelukkig wilden ze het ook niet veranderen in Zeeland.
Ik heb maar niets gezegd, maar ik was het er niet mee eens. De laatste keer dat ik mijn mening gaf aan mijn oom, was toen hij zei dat mijn (andere) tante dagen in bed lag en suïcidale gedachtes had. Dus ik zei dat dat symptomen waren van depressie en dat het best zou kunnen dat ze depressie had.
'Nouuuuu, ik denk dat het juist komt dóór de depressie.' was zijn antwoord daarop.
Dat is niet hoe het werkt, oom, je weet niet wat depressie inhoudt. Maar ik zei niets, want ik had het al uitgelegd en ik ging niet nog meer moeite doen.

Anders zou ik tegen alles in moeten gaan. Ook tegen mijn neef die een dramafilm 'een vrouwenfilm' noemt en zeurt over het toetje, terwijl hij er zelf niets aan heeft gedaan. Dat is het alleen niet waard.
Eigenlijk heeft mijn neef helemaal niets gedaan aan het kerstdiner en mijn oom had de biefstuk gebakken, want dat is iets voor de man des huizes, maar daar hield het wel op. Beetje typisch.

Ik durf wel tegen mijn ouders in te gaan als ze rare dingen zeggen. Zo riep mijn vader dat hij de traditie van oliebollen door wilde geven in de familie, dus dat hij wilde dat mijn broer het ging leren.
Dus ik zei: 'En ik dan?'
En hij zei: 'Maar het is echt een mannentaak.'
En ik antwoordde: 'Zeg, ik ben de beste bakker hier, mijn broer bakt nooit iets, dus waarom zou ik het niet ook moeten leren?'
Toen stamelde mijn vader iets van: 'Oké, oké.'.
Ik heb vorig jaar al meegeholpen met het oliebollen bakken, dus ik denk dat ik het al kan, eigenlijk. Ik vind de frituurpan alleen een beetje eng. Wat ik niet snap, is waarom mijn vader opeens deed alsof ik nooit heb meegeholpen.

Het is gewoon dat mensen niet doorhebben dat ze seksistisch zijn. Zo zei de moeder van mijn ex een keer dat boodschappen doen 'echt een vrouwending' is. Ik vertelde toen dat mijn vader bij ons altijd de boodschappen doet en ook graag kookt, vaker dan mijn moeder. Haar reactie was dat mijn vader 'speciaal' was, niet dat haar beeld niet klopte.

Soms vraag ik me af of mensen ooit eens denken aan de redenering achter hun uitspraken.
Waarom zou een vrouw geen oliebollen kunnen bakken? En een man geen boodschappen doen?
Zou je me dat kunnen uitleggen?