Soms huil ik in Antigone's armen
Soms huil ik in Antigone's armen en troost zij mij door te glimlachen en met haar hand over mijn rug te strelen. Haar schouder is zacht, haar trui is zo geel als de zon. Mijn tranen besmeuren de nieuwe stof, vers van de mannenafdeling die wij na zoveel moeite gevonden hadden en maken een einde aan het idee dat de trui nog terug kan
Niets kan ooit meer terug. Niet de tijd van dat ik geloofde in een God die alles goed zou maken, niet de tijd waarin ik dacht dat ik zou kunnen voldoen aan de eisen van deze wereld, niet de tijd van dat Antigone een vrije vrouw was waarmee ik dacht te kunnen ontsnappen. Ik heb geschreeuwd, gedanst en gillend gezongen.
-She stept down, trying not to look at her, as if she was the sun. Yet she saw her, like the sun, even without looking.
Niets kan ooit meer terug. Niet de tijd van dat ik geloofde in een God die alles goed zou maken, niet de tijd waarin ik dacht dat ik zou kunnen voldoen aan de eisen van deze wereld, niet de tijd van dat Antigone een vrije vrouw was waarmee ik dacht te kunnen ontsnappen. Ik heb geschreeuwd, gedanst en gillend gezongen.
-She stept down, trying not to look at her, as if she was the sun. Yet she saw her, like the sun, even without looking.
06 sep 2018 - bewerkt op 06 sep 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 mrt 2020 Dag 8: thuiswerken en wandelingen 18+
- O 20 mrt 2020 Dag 5: intieme momenten en gesprekken 18+ ( 3 )
- O 19 mrt 2020 Dag 4: thuiswerken
- O 17 mrt 2020 Dag 2. Sociale isolatie ( 3 )
- O 15 jan 2020 En toen sprak Antigone ( 2 )
- O 06 jan 2020 Date 2 en de angsten ( 1 )
- O 29 dec 2019 De date ( 2 )
- O 13 dec 2019 Over emo-night, stage, daten en kerstdorpjes
- O 28 nov 2019 Bijkletsen ( 1 )
- O 27 nov 2019 Zwaar onderwerp ( 3 )
- O 25 nov 2019 Castlefest
- O 20 nov 2019 Vanalles en nog wat 4
- O 18 nov 2019 9 jaar MD ( 5 )
- O 16 nov 2019 Sip ( 1 )
- O 15 nov 2019 Stilte