Zo benauwd

Ik ben zo benauwd, het is zo vervelend! Een jaar geleden was ik al benauwd en het is eigenlijk niet overgegaan. Astma zegt de dokter. Maar dat is algemene kwaal die eigenlijk van alles kan zijn. En dit jaar alweer mijn 3e prednisonkuur gekregen en helpen doet het wel, maar het is maar tijdelijk.

Ik word er een beetje wanhopig van en depressief. Het leven is zo onvoorspelbaar geworden. Vandaag voel ik me goed, heb ik lucht en kan ik alles. Morgen loop ik weer alles bij elkaar te hoesten en overmorgen kan ik de trap niet meer op zonder een pauze. En die benauwdheid wordt steeds erger. Het komt steeds vaker voor dat ik de hond nog maar nauwelijks echt kan uitlaten.

Ik mis het zorgeloos door het park zwerven. De wandelingen van een uurtje ofzo. Lichamelijk kan ik het best. Ik heb geen slechte conditie en anders werk ik er graag aan. Maar dan moet je natuurlijk wel kunnen ademhalen! En het is zo frustererend om te merken dat het niet gaat. Dat ik voel dat het einde van de straat het maximum gaat worden want ik heb geen lucht!

Ik hijg en hap naar adem, mijn hart bonkt en bij elke ademteug voel ik mijn longen kriebelen voor een enorme hoestbui. En als die er dan is gaat het vreselijk te keer. Mensen kijken van schrik om en stoppen om te kijken of ze moeten helpen. Ik wuif ze weg. Niets aan de hand, het gaat wel weer... maar eigenlijk gaat het niet... ik heb geen lucht. Het lukt me wel om weer op adem te komen, maar dat is maar even en dan begint het weer. Het eind van de straat ga ik net halen en dan maar weer terug... Dag zon, dag park, dag frisse lucht.. weer terug naar bank of de stoel... stilzitten lukt wel...
13 feb 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Minofmeer
Minofmeer, vrouw, 58 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende