Dingen die ik zou willen zeggen

Dingen die ik zou willen zeggen

Ik weet niet of dit respect is. Ik denk het niet. Je weet van die gebeurtenis. Je weet dat ik gekwetst ben. Ik deel het met je hoewel ik je niet goed ken maar we waren immers aan het daten dus ik vond het te moeite je te vertellen. En ik vraag aan je of je het tegen me zou zeggen als je sex zou hebben met iemand anders. En je antwoordt heel simpel : Nee, alleen als jij ernaar zou vragen. Een dergelijke droge reactie had ik niet verwacht. Ik dacht dat we openheid hadden afgesproken. Dit strookt toch wel heel erg met wat ik van je gehoopt, gewild. Je bent al zo gesloten en introvert waardoor ik steeds minder zin heb met je te spreken maar tegelijkertijd voel ik je interesse, je verlangen me te zien, hetgeen soms zelfs opdringerig is. Ik snap jou niet. Wij hebben immers ook sex gehad. Dat vond je zeker de normaalste zaak van de wereld. Je kan hem wel een klootzak vinden om wat hij me heeft aangedaan maar hoe wil je dat ik jou vertrouw als je niet eens open tegen me bent en daar ook nog eens met je volle verstand voor kiest. En dat alles omdat ik niet meteen naar je toesnel als jij me wilt zien terwijl we elkaar nog maar net kennen. Als ik zeg dat ik het druk heb geloof je me niet maar het is gewoon waar, ik heb teveel te doen. Maar jouw ego is zeker belangrijker. Je wilt het nu, nu meteen en dan het liefst alles zonder dat je zelf ook maar echt iets geeft van jezelf. Het enige wat ik krijg zijn virtuele kusjes, oppervlakkige antwoorden en eindeloze vragen over mijn msnquotes, quotes die ik liever niet met jou deel. En nu had je dus sex met je scharrel, waarom? Omdat we het niet over een ons hadden beweert hij.

En jij erbij. Jij met je mooie praatjes. Je weet dat ik ooit heel even van je hield. En daarom hielp ik je, stond ik je bij, met steun en toeverlaat maar ook met geld. Dat je me nog steeds niet teruggaf. En weer kijken die slachtofferogen naar me, o zo macho maar o zo geobsedeerd door zijn eigen vriendin. En daar wil je mij voor gebruiken. Je geeft niet om mij. Het gaat je alleen maar om jou, en haar, je wilt je frustratie en je leed bij me kwijt, omdat je voelt dat ik toevallig wel om je geef. En dat wil je proeven. Totdat je weer voldoende liefde bij haar voelt terwijl je weet dat ze jou gebruikt. Zij gebruikt jou en jij gebruikt mij en ik weiger. Ik weiger een surrogaat te zijn voor haar liefde. Want je geeft me niks. En ik luister toch naar je. Want dat zwak bestaat. Maar niet voor lang.

Nummer drie slaat alles. Hij zou zelf zeggen, hij kwam, hij zag en hij overwon net niet. Zijn heldendaad mislukte. Hoe formuleerde hij het ook alweer? O ja : ik vatte alleen jouw signalen ef verkeerd op.
Welke signalen? Mijn hulpgeroep? Mijn geschreeuw, gestomp, mijn bijten noem het maar op?
Ik wil er niet meer over nadenken. Maar toch dwing jij me ertoe. Door eerst whatever te smsen als ik vraag om excuses of wat dan ook waarop ik concludeerde dat je gewoon een gevoelloze gore klootzak bent. Vervolgens vindt je vriendin mijn jasje en voelt meneer nattigheid en smeekt me alsjeblieft niks tegen haar te zeggen mocht ze bellen. Want je speelt niet meer.. Wie was er nou aan het spelen.. het was geen spelletje....althans niet voor mij. Ik voel de pijn en de woede nog steeds. Ik houd iedere man op afstand sinds dit gebeurd is. Ik ben continue op mijn hoede. En nog heeft hij het niet door. Nu je relatie op het spel komt te staan kunnen er opeens wel excuses vanaf. Je kan de pot op. Je moet blij zijn dat ik je niet aan heb gegeven, de dag dat ik die blauwe polsen had. Je kan je mij niet afkopen door geld over te maken voor het jasje en de taxi terwijl het je eerst geen flikker kon schelen allemaal. En so what, dan gaat je relatie maar uit. Wat valt er nu eigenlijk nog te redden. Als je in staat bent vrouwen met geweld te willen dwingen tot iets, wat voor man ben jij dan in je huidige relatie? En wat voor gevaar loopt zij als ze haar kind bij jou thuis achterlaat. Je wilt geen gedoe zeg je. Je bent me eeuwig dankbaar als ik het niet vertel. Denk je nou echt dat ik op jouw eeuwige dankbaarheid zit te wachten? Tuurlijk wil ik haar waarschuwen. En ik heb geen boodschap aan jouw wensen. Mocht je gedoe krijgen dan heb je het lekker allemaal aan jezelf te wijten/danken. En je berouw mag je bij je houden. Misselijkmakend.