Haat = liefde

Mijn trots werd wakker geschud en met die katachtige waag het niet tegen me te praten-blik trok ik de deur van de flat achter me dicht. Mannen zouden me niet eens durven verkrachten nu, althans, met die gedachte liep ik dertig minuten lang door een verlaten stad.
Ik baalde ervan. Ik voel me sterk alleen maar zo even was ik samen, zo even hield ik bijna van hem, al was het voor even, al was het voor het moment, al was het voor de vorm. Hij verpeste het door te zeggen dat ik weg moest, maar vooral door te vragen of hij een taxi moest bellen, dat hij m wel zou betalen......
Ik had het niet erg gevonden weg te moeten, maar een vrouw laat zich geen taxis betalen.
Ik was blij dat ik boos werd. De gedachte dat hij mij weer even als een telefoongesprek on hold dacht te zetten en zometeen waarschijnlijk weer terug zou schakelen naar zijn zogenaamde geliefde versterkte mijn woede.
Ik snap niet waar ik het voor doe of deed. Ik heb hem alweer zoveel gegeven. Ik gaf hem ongemerkt liefde. Luisterde naar hem, gaf hem blijk van waardering, ik ben goed in dat koesteren, en ze vinden het prettig, helaas. En ik gaf weer te veel sex ook.
Ik heb nu geen zin meer om iets aan hem te geven. Hij interesseert me een stuk minder, omdat hij dacht me slecht te kunnen behandelen. Ik merkte het meteen de eerste keer, na de daad kroop hij zelf op een gegeven moment onder de dekens terwijl ik er nog bovenop lag, draaide zich van mij af en zei dat ik hem moest laten slapen, terwijl ik niet eens een vin veroerde noch een woord zei.
Ik durfde me niet eens meer te bewegen nadat hij dat had gezegd, en dus sliep ik een paar uur bewegingsloos in een soort foetushouding om het toch nog enigzins warm te hebben.
Het kon hem toen al niks schelen, de klootzak. Het ergste vind ik nog dat hij denkt dat hij me kent.
Hij beweert dat ik veel heb meegemaakt en dat het me belemmert. Belemmeren waarin dan vraag ik me af? Mag een vrouw geen trots hebben? Moet een vrouw het ok vinden als escort behandeld te worden?
Ik voel de leeuwin in mij weer naar boven komen. Zijn gedrag irriteert me.
Hij sprak er sowieso zo klinisch over. O.a. dat hij praat voor de sex omdat er toch een beetje een bepaalde sfeer gecreerd moest worden... Whatever. Ik heb dan nog veel liever iemand die niet een soort toneelstukje opvoert, me niet lastigvalt met teveel details over zijn relatie, niet klef doet maar gewoon met me komt sexen. Dan kan er bij mij tenminste ook niks ontstaan.
Hij is sowieso een amateur. Hij checkt zijn huis voordat hij me binnenlaat......ok hij is netjes maar het is vast om spullen van haar snel te doen verdwijnen, terwijl ik weet dat ze bestaat dus waarom zou hij moeilijk doen? Hij noemt hetgeen we doen thee drinken. Dat vind ik ook al zo vervelend.
Zeg gewoon dat we gaan sexen. Hij houdt zichzelf voor de gek. Ik vroeg hem naar zijn schuldgevoel.
Hij reageerde verbaast en zei dat hij het wel had maar dat het niet zo lang bleef... En dat terwijl het een intelligente jongen is. Toch heb ik zin om hem te smsen of te bellen. Omdat hij ook intelligente dingen heeft gezegd. En zo'n lief mooi hoofd heeft. En zo netjes is en altijd vrolijk.
Maar het zit in zijn bloed, hij is er zo eentje die in het dagelijks leven beschaafd en respectvol is naar anderen toe maar ondertussen wel t liefst een harem van dames om zich heen zou willen hebben.
In hoeverre hij daarin slaagt weet ik niet. Ik durf zijn telefoon niet eens te checken. Ik wil het niet weten. Want er is ook nog een ex die een rol in het verhaal speelt. Een controlerende rol zelfs, ze wil niet dat hij met haar gaat omdat hij met haar vreemdging toen zij nog wat hadden.
Hoeveel scharrels zou hij nog meer hebben? Ik weiger een scharrel te zijn. Ik dacht op zn minst bevriend met hem te worden. Ik zei voor de gein dat we toch niet bij elkaar zouden passen en dat vond hij dan weer erg raar. Hij zal vast zo n manipulerend figuur zijn. Zwakte creeren om de klootzak te kunnen zijn die hij is....irritatie creeren en dan weer opeens lief doen, vertedering bij mij creeren en me dan weer negeren... Ik ken ze maar al te goed. Hij praat ook in die taal, hoe open hij ook was, hij vraagt altijd naar mijn intentie, mijn achterliggende bedoeling, heeft het over het spel..terwiijl ik nooit een spel speel, met wie dan ook. Ik vind hem tegelijkertijd zielig. Hoe durft hij...
En dan ook nog zeggen dat het aan mij ligt.
Anyway. Ik weet niet of het een type meisje is maar als het inderdaad bestaat dan ben ik altijd het meisje waar men ofwel sex mee heeft ofwel goede gesprekken me wil hebben. En die goede gesprekken lopen dan uiteindelijk vaak ook op sex uit.
Wat doen we eraan... Ik heb geen idee. Ik las een artikel waarin staat dat sex gezond is, om verschillende redenen, dat het goed is voor je hart, dat mensen die geregeld sex hebben jonger lijken/zich jonger voelen, maar dat het ook voor je afweersysteem goed is.
Of ik het nog langer kan.. me storten in dergelijke sexvriendschappen.... ik weet het niet, mijn trots doet de laatste tijd erg moeilijk, laat steeds van zich horen. Het gevolg is dan weer dat mensen dat niet verwachten en denken dat ik ergens mee zit terwijl het perfect met me gaat grr...
En hoe ze ermee weg komen, dat weet ik ook niet. Het is hun tweede natuur. Ze kunnen niet anders, en ze beweren dat vrouwen het ook doen. Ik zou het niet eens kunnen.... ik heb een overgemiddeld gezond libido maar toch ben ik vaak weken sexmoe. Gewoon om het gevoel dat je erna hebt...gebruikt, je geeft elke keer een stuk van jezelf weg dat je niet meer terugkrijgt, omdat ze niet van je houden. Gretig nemen ze het in ontvangst maar je krijgt het nooit meer terug. En zo raak je je identiteit kwijt, als je niet oppast.