Mannen...
Wat is mijn leven een wervelwind. Ik begin nu een aantal dingen wel helder te zien, mede dankzij diepgaande gesprekken met de heerlijke 'boogschutter'.
Ik denk dat ik de gevaarlijke mannen zo aantrekkelijk vind omdat ik me in hun bijzijn ook kan laten gaan. Ik kan dan mijn wildere/passionele zelf gewoon voluit beleven, zonder enige uitleg te hoeven geven of schuldgevoel te hebben. Dat is bevrijdend. Ook de intensiteit van een relatie met een dergelijke gevaarlijke of foute man vind ik erg aantrekkelijk.
En ik ben zelf misschien ook wel een beetje veranderlijk... Ik ben veeleisend en heb een hekel aan het alledaagse, het conventionele.
Ik wil iemand die me verrast, met zijn woorden, daden, anders dut ik in en ga ik me vervelen.
Een uiterst kleffe partner benauwt me, omdat het me het idee geeft dat hij zich erg aan mij ophangt, terwijl ik een partner wil die in weze net zo onafhankelijk is als ik. Ik wil een ruimdenkende partner, die zich door niemand de wet laat voorschrijven, maar met iets nieuws komt, een nieuwe visie, zodat ik ook nog iets van hem kan leren. Ik vind er niks aan als ik het gedrag van de ander kan voorspellen. Hij moet me te denken geven, en aangezien ik zelf nogal veel heb meegemaakt moet dat dan wel iemand zijn die nog meer heeft meegemaakt of op zn minst geen angsten kent.
Ik voel me sterker als mijn partner een sterke persoonlijkheid heeft. Er moet een evenwicht bestaan.
Ik ben veel te easy going om me druk te gaan maken over onbelangrijke dingen, dus dan maar een onstabiele man vol passie en tegenstrijdige gevoelens.
bella, vrouw, 43 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende