Mijn goeroe-gehalte

Pff, ik barst in lachen uit als ik mijn laatste bericht teruglees.. Raar hoeveel in een mensenleven eigenlijk bepaald wordt door MOMENTOPNAMES.. Het lijkt wel een film, en dat is het natuurlijk ook vaak, in mijn geval dan.. Ik maak mijn leven heel erg interessant door telkens weer mijn grenzen op te zoeken en het beste uit mezelf te halen, weliswaar geholpen door gelukzalige omstandigheden -of andere omstandigheden die om een simpele heldhaftige actie VRAGEN.
(Geintje... ik doe het wel goed, ben spiritueel ingesteld en heb een hoog 'ik ben uw algemene therapeut, moeder en goeroe tegelijk' gehalte...., er is alleen altijd ruimte voor perfectie nietwaar).
Maar het is pijnlijk. Ik hoor op dit moment iemand zachtjes huilen, en ik weet niet of het mijn zus of mijn moeder is. Er was weer eens een onbeduidend gekibbel gaande vandaag, dat eigenlijk nergens over ging, maar er wel voor gezorgd heeft dat beide dames al om 22 u onder een semi ironisch WELTERUSTEN de deur van hun slaapkamer stevig achter zich dicht trokken.
Moet ik de boel nu gaan lijmen? Ik, terwijl ik jaren niet meer in dit huis gewoond heb en nu net even weer een paar maanden terug ben.. ik heb net een operatie achter de de rug en voel me gewoon niet zo jofel..(ok, een operatie in het kader van plastische chirurgie weliswaar, waar ik geheel achterstond en dus ook zelf voor gekozen heb en voor betaald heb) maar toch..
In mijn lijmpogingen vergat ik haast dat mijn spiegelbeeld wel een hartaanval zou kunnen krijgen met de aanblik van mijn mummie-achtige koppie met een soort van paarse duikbrilafdruk rondom mijn ogen.
En ademen is sowieso moeilijk voorlopig, dus is het geen verspilde moeite.. een gesprek tussen die twee op gang te brengen?
Ik vraag me trouwens af waar het om gaat. Om de beige sok waar men vanmorgen naar op zoek was, of de wedstrijd tegen Duitsland die mams absoluut niet zou gaan kijken maar die toch opeens gezien moest worden toen alle tv s in het huis toevallig op een andere zender stonden?
Wat er echt aan de hand is weet ik niet, en men heeft ook geen zin moeite te doen om aan te geven wat er nou werkelijk aan de hand is, dus ik kan alleen maar gissen.
En zelfs voor het gissen ben ik nu te moe. Ik wil alleen nog maar denken aan de MMM in het laatste sexy smsje van de piloot, vreemd genoeg. Ik weet dat hij nu waarschijnlijk gezellig op de bank zit met zijn vriendin, maar op de 1 of andere manier kan dat me niks meer schelen. Het gaat me alleen nog maar om momenten, MOMENTOPNAMES. Het is enigzins dubbelzinnig dat je met de diepgang die ik in mijn leven stop nog tevreden kan zijn met momenten..., maar uiteindelijk is dat het enige waar we zeker van kunnen zijn, het NU.
En we zullen nooit meer hebben dan dat nu. Ik betrapte mezelf vandaag op het kijken naar een aantal Oprah dvds en zag een vrouw die haar man + minnares PER ONGELUK had vermoord.
Haar motief was volgens haar volstrekt duidelijk en logisch: hij had haar nou eenmaal bedrogen en ontweek al maanden elke confrontatie met zijn vrouw dus ze vond het volstrekt normaal om hem op te zoeken met een revolver in haar jaszak. Dat het wapen tientallen keren afging en dat er twee slachtoffers vielen scheen voor haar slechts bijzaak te zijn. Ze ging in eerste instantie naar hem toe om TE PRATEN. De dader had zich heel haar leven duidelijk geheel afhankelijk van haar man gemaakt en had in een verstandsverbijstering de man van wie ze het meeste hield per ongeluk had vermoord....
En daar ging het me eigenlijk om.. de eens liefhebbende echtgenote was verstrikt geraakt in een door haarzelf gecreerde realiteit en moord was in haar realiteit opeens acceptabel geworden, in de naam van liefde nog wel.
Deze zijspan houdt verband met de MOMENTOPNAMES. Maak het beste van elke seconde die je hebt.
Laten we proberen met ons verstand en wat humor controle te houden over ons leven en de situatie waar we ons in bevinden...
Ik probeer altijd een reeel perspectief te houden op wat er om me heen in binnenin mij gebeurt.
Dit is misschien niet altijd eenvoudig, maar contact met de buitenwereld maakt alles bespreekbaar en makkelijker verteerbaar voor jezelf, Meet je ideeen bij een wat objectievere derde partij als je niet zeker van bent, ga niet bij de pakken neerzitten, maar denk na over je leven en grijp in, op positieve wijze weliswaar !
Ik zie het dagelijks, mensen die in hun eigen gedachten verstrikt raken en niet meer weten waarom ze nou precies een blue day hebben. En dit kan van kwaad tot erger gaan helaas.
Heel veel dingen zijn zonde van onze tijd, nietwaar....En we weten allemaal dat we honderd en 1 dingen tegelijkertijd willen, dus let s cut the bullshit right?
Om terug te komen op de momenten.. Ik heb vandaag goede momenten gehad. Ik heb weer van alles geleerd over mijn omgeving, ik heb raad aangehoord, ik heb me sterk gevoeld terwijl ik eigenlijk fysieke pijn heb op dit moment, ik heb me op de positieve energie geconcentreerd en ik heb gezond gegeten, kortom, genoeg om ook achteraf van te genieten.
Ook had ik een mooi moment toen mijn ex belde, om te vragen hoe de operatie verlopen was.
IK voelde me weer dichterbij mezelf komen, terwijl ik zelfspottende grapjes maakte en vol hilarische anekdotes over de operatie vertelde.
En ookal bestaat mijn filmachtige leven uit miljoenen MOMENTOPNAMES, 1 ding is zeker, mijn hart weet de strenge exen, overspelige, leugenachtige nieuwe vriendjes, oververhitte collega s, jaloerse vriendinnen, net gescheiden not ready for a commitment mooi pratende mannen en kibbelende familieleden toch lief te hebben, en dat feit geeft me genoeg kracht voor een kleurige toekomst.