Wake up call

Mijn onrust is bijna weg. Het is nu eerder ongeduld. De zon die stiekem begint te schijnen schudt mijn hart wakker uit haar winterslaap. Ik wil niet meer slapen, nooit meer slapen. Ik wil weer continue productief zijn. Het lijkt wel alsof de winter mijn gedachten verstilt. Alsof ik de afgelopen maanden als een zombie door het leven ben gegaan, overall genomen dus. Of komt het omdat ik van de ene verliefdheid naar de volgende ben gegaan en mijn hart door een onzichtbare persoon in bewaring heb laten nemen? Nee ik lieg. Ik heb wel pijn gevoeld. Maar echte liefde? Nee, niet voor lang, slechts bij vlagen. Liefde bloedt dood als ze niet gevoed wordt, daar zal het wel aan liggen, dat ik het voor mijn gevoel allemaal minder intens beleef. Gelukkig omring ik mezelf wel steeds meer met directe mannen, dat scheelt een hoop te lang durende schijnrelaties. Ik ben in wezen een alles of niets-mens, ik negeer het alleen te vaak. Ik moet het nog leren, mijn trots ten alle tijden te behouden en uit te dragen. Na een periode van intensiteit heb ik in ieder geval letterlijk leegte, ruimte nodig, voor mezelf en mijn gedachten, om het 1 en ander te kunnen evalueren, zoals ik nu doe. Die ruimte heb ik de afgelopen maanden niet genomen. Of ik stak mijn kop in het zand, focuste me op mijn studie. Niet dat dat slecht is, integendeel, ik ben blij dat ik eindelijk de studie heb gevonden waar ik echt voor kan gaan. Maar door het vele werken en uitgaan ernaast neem ik te weinig tijd voor mezelf. Of ik verdoe die tijd met slapen........ Ik heb echt veel geslapen de afgelopen maanden. Vraag me af of ik niet stiekem Pfeiffer onder de leden heb. Maar de vraag is.. wat heeft me nu dan opeens doen stilstaan? Of wie is een betere vraag. Waarschijnlijk was hij het... de ex die het uitmaakte met zijn vriendin. De ex die nooit echt beschikbaar was en nu dus wel. Ik kon het niet helpen me af te vragen of ik dan wel de ware voor hem zou zijn. Ik ga het vast testen. Het kan geen kwaad. Twee oppervlakkige ruzies met andere exen van lang geleden hebben ook iets in mij los gemaakt. De mate waarin mensen hun eigen waarheid creeren.. het werd me even weer zo duidelijk voorgespiegeld. En mijn sexdrive is vast door die ene jongen aangewakkerd... Die jongen die ook al niet te vertrouwen is. Dat soort mannen zijn er zo goed in.. ze weten wel dat zij fout zitten, je slecht behandelen maar toch weten ze het zo te brengen dat jij je schuldig gaat voelen, al is het maar voor even. Het kan me weinig schelen merk ik. Ik word er ongevoelig voor. Het raakt me niet meer. Ik geef ze steeds minder dus doet het ook minder pijn. Hoe graag ik ook meer wil geven ik weet mezelf gelukkig ervan te beletten.......want het slaat helemaal nergens op.. waarom zou ik iemand die het absoluut niet verdient liefde, geld, sex of wat dan ook geven??
Ik heb mijn trots. Daar komen ze niet aan. Ik weet niet hoe ik het ze duidelijk moet maken, ze hebben het waarschijnlijk zelf echt niet door, hoe respectloos ze me behandelen. De laatste sexy one beweert zelfs dat hij veel respect voor vrouwen heeft bla bla, dat hij ze standaard met respect behandelt bla bla. Nou, my ass... haha, sorry, dit stuk begon zo doordacht, ik moet nu mijn ei kwijt merk ik.
Respect... er zijn maar weinig mannen die vrouwen echt respecteren zonder als slappelingen over te komen.