Afwijzing

Op gegeven moment heb ik zo lang niet geschreven dat ik niet meer weet waar ik moet beginnen. Bij het begin? Waar is het begin? Wat heb ik gedaan de afgelopen tijd? Naast kringlopen afgaan en moestuinplanten verzorgen dan. Ik weet het niet. Uitgerust? Laten we dat maar zeggen.

Net zoals de meeste jonge twintigers heb ik een crisis. De quarter-life crisis. Ik heb geen idee wat voor werk ik wil doen. Ja, ik heb wel een idee, maar na vijf afgewezen sollicitaties beginnend met de tekst: 'wegens het onverwachte hoge aantal aanmeldingen...' en vervolgens een dikke afwijzing, weet ik niet of dat werk wat ik in gedachten heb wel stap één is in mijn komende carrière. Misschien is het namelijk stap twee. Of stap drie. Of stap: je denkt dat je het wilt, maar eigenlijk is het helemaal niets voor je.
Dus, ik dacht: ik ga me weer inschrijven voor een research master! Dan heb ik extra tijd om na te denken, plus, dan kom ik meer in aanmerking voor die posities die ik op het oog heb.
Een onderzoeksmaster heeft hoge eisen, namelijk dat je een 7,5 gemiddeld moet staan. Dat sta ik niet. Ik heb een 7,1 gehaald voor mijn bachelor en sta op dit moment een 7,3 voor mijn master. Maar ik wil onderzoek doen. En dan zegt iedereen: waarom doe je dan geen onderzoeksmaster? Ja hallo, ik kan niet magisch mijn cijfers nog omhoog krikken nu ik 95% van mijn opleiding heb afgerond. Afijn, ik had me toch ingeschreven. Als je een 7 staat, maar kan compenseren met 'andere kwaliteiten' willen ze nog wel eens aannemen. Helemaal een motivatiebrief geschreven en mijn scriptiebegeleider moeten smeken om een referentiebrief. Nee grapje, ze stelde het zelf voor.

Ik kreeg vanmiddag een mail terug. Ik zal het even parafraseren.

Beste huppeldepup, jammer genoeg moeten we je hierbij mededelen dat je bent afgewezen, of zo. Je cijfers zijn te laag. Met name de cijfers van de volgende statistiekvakken: statistiekvak 1 uit 2017, statistiekvak 2 uit 2017 en statistiekvak 3 uit 2018. Daarom ben je afgewezen. Maar succes verder met je leven en je alternatieve keuzes voor je verdere opleiding of carrière! Want deze master wordt hem niet! Je mag overigens alleen een klacht indienen als we met je afwijzing de wet hebben overtreden. We hebben namelijk niet genoeg personeel om feedback van jankende twintigers te verwerken. Tschüss.

Nou dat vond ik hartstikke kut. Gewoon kut. Als ze het nou bij 'je cijfers zijn te laag' hadden gehouden, oké. Waarom moesten ze nou specifiek refereren naar vakken die ik vier à vijf jaar geleden heb gedaan? Au man. Ik mocht ze niet herkansen, omdat ik een 5,5 - 6 had gehaald en dat was voldoende. Dat is Universiteit Utrecht. En dan gaan ze vervolgens vijf jaar later zeiken dat je hoger had moeten hebben? Wat een onzin.

Vandaar de crisis. Want: onderzoek is helemaal geen plek van acceptatie. Onderzoek is constant vechten met anderen om die enkele posities die er zijn. Waarom wil ik dit? Waarom doe ik dit mezelf aan? Het voelt echt als een gebied waar ik nooit goed genoeg zal zijn. Maar... Ja... Wat ga ik dan doen? Ga ik verder strugglen om dus in een hoog competitief gebied te komen? Of, idk, een traineeship ergens proberen te scoren wat enigszins samenhangt met mijn opleiding en hopelijk minder stress hebben?

Ik had ook nog een 'talenten analyse' test gedaan online. Via de uni. Er kwam het volgende uit:
* je bent een doorzetter, - probeer jezelf niet te overbelasten (oeps).
* je bent gevoelig en empathisch, maar neem daarom ook genoeg rust.
* je werkt het beste in kleine groepen en alleen (goh), het liefst in gestructureerde omgevingen.
* je moet jezelf niet in een leiderspositie forceren, want dat zal je waarschijnlijk niet leuk vinden.
Dat wist ik allemaal wel. Alleen heb ik soms wel het gevoel dat de wereld meer van me verwacht. Meer dan: volgend typetje, afwachtend, werkt hard, maar verdwijnt in de achtergrond, - hoe heet ze ook al weer? Of verwacht ik meer van mezelf en werk ik me daarom naar de tering om vervolgens gediagnosticeerd te worden met depressieve stoornis en 'nou dat klinkt ook een beetje als burn-out klachten erbij'?

Goed, ik ga dus afstuderen als ik mijn scriptie af heb. Hij is nog niet af. Ik heb de introductie herschreven. Nu moet ik alleen nog de conclusie/discussie en de abstract herschrijven. En dan is het af-af. En waarschijnlijk een zesje waard.
Ik heb een sabbatical moeten nemen door dat project en het gaat een zes waard zijn! En dan moet ik daarna een baan gaan zoeken! En waarschijnlijk ga ik heel veel afwijzingen krijgen! Ik haat afwijzingen! Waarom heb ik dit vakgebied ook al weer gekozen? Had ik niet yoga-instructeur of kunstenaar of hovenier kunnen worden of zo?

En nu ben ik al 23. Met een bijna afgeronde universitaire opleiding. Die niet zoveel waard is. Zo voelt het dan, want alles wat ik interessant vind vraagt om een onderzoeksmaster. Ik vind het lastig, wat ik nu moet doen. Ja, een baan zoeken, ha-ha.
Maar de afwijzing is ook nog zeer vers. En mijn scriptie is nog niet af. Dus we zien wel.