Volwassenmensendingen

Ik heb allerlei volwassenmensendingen gedaan de afgelopen tijd. Oké, behalve een onderhoudsbeurt voor mijn fiets inplannen. Of een tandartsafspraak. Dat ga ik doen nadat ik op mini-vakantie ben gegaan... hoop ik.

Zal ik weer een lap tekst schrijven over hoe niemand op de wereld écht volwassen is en dat volwassenheid zo'n sociaal construct is waarvan iedereen weer een andere definitie heeft? Je weet wel, ik kan een boiler ontluchten en koken en wassen en boodschappen plannen en een kamer schoonhouden, dus dat is redelijk volwassen, maar iemand anders, - mijn vriend -, zou zeggen dat ik niet écht volwassen ben, omdat ik geen rekeningen hoef te betalen. Ja, mijn mobiel, lenzen, kleding, eten, leuke dingen, maar geen huur of zo. En die persoon, - mijn vriend -, laat vervolgens twee weken een doosje tupperware met soep op het aanrecht staan want hij heeft 'geen tijd om op te ruimen', zegt hij terwijl hij op de bank aan het gamen is. Jawel, je hebt wel tijd, maar het is geen prioriteit en dat vind ik niet écht volwassen. En als we dan zo verder gaan is bijna niemand volwassen.
Dat verhaal.

Oké, ik moest dat over die soep even kwijt, want wie laat er nou twee weken soep staan op het aanrecht? Iemand die getest moet worden op ADHD? Ja.
Oké, oké, ik moet nog iets anders kwijt over die kerel. Hij gaat naar werk, zijn eerste dag van 8:30 tot 17:00 of zoiets, en neemt mee: één appel en één blikje drinken. Ik zou dat gewoon niet durven. Ik zou tenminste twee snacks en twee boterhammen met pindakaas en een fles water standaard in mijn tas hebben. Misschien krijg je niet eens genoeg pauze om iets te lunchen te halen! Je weet het toch niet!
Dat was 'm wel.


Welke volwassenmensendingen heb ik dan zoal gedaan in de afgelopen twee maanden? Nou. Ik heb allereerst mijn scriptie afgerond. Met bloed, zweet en tranen, vooral tranen. Ik heb hem ook gepresenteerd en een acht ervoor gekregen, met een 'je mag trots zijn op jezelf' erbij. Dat was wel een aparte ervaring, om weer voor het eerst in een halfuur op de uni te zijn en gelijk (in het Engels) een scriptie te presenteren.
Op dit moment wacht ik nog op het cijfer voor de scriptie zelf. Ik weet echt niet wat ik kan verwachten. Ik hoop op een zeven, maar ik wilde het gewoon op tijd af hebben en dat betekent dat ik er niet super veel tijd aan heb besteed. En ik ben ook al blij dat het af is. Weg ermee. Klaar met de master. Huppakee. Accepteer de zes.
Ik heb wel te horen gekregen dat het een voldoende is. Dus ik ben geslaagd. Dat moet ik nog even verwerken geloof ik. Ik heb wel al wat traantjes gelaten.


Ik heb daarnaast mijn allereerste sollicitatiegesprek gehad. Toen ik er was, had ik er wel een goed gevoel over. En een paar dagen later begon ik te piekeren over wat ik allemaal heb gezegd dat niet helemaal top was, zo werd er gevraagd of ik ook (op termijn) coördinator zou willen worden, terwijl ik gesolliciteerd had voor de positie junior onderzoeker en toen wist ik dat natuurlijk niet. Ikke wil onderzoeken. Geef mij vragenlijst en data. En mensen om te ondervragen. Komt goed. Coördinator? Misschien als ik ouder ben?
Ik werd uiteindelijk gebeld en ik voelde de bui al gelijk hangen. Ik was 't niet geworden. Oké, oké, ik kreeg nog een hele preek over dat ik echt wel gekwalificeerd ben en het was een leuk gesprek en ik ga echt wel snel ergens een andere baan vinden, dat komt wel goed! Maar het was gewoon een kwestie van smaak en ze hadden toch net een iets beter gevoel bij een andere kandidaat! Een heel geratel was het.
Toen ik 'kwestie van smaak' hoorde, vroeg ik me gelijk af of de andere kandidaat een man was, want het team bestond bijna helemaal uit vrouwen en ze hielden wel van wat verschillende mensen in de groep. Maar dat mag je niet zeggen want dan is het seksisme. Anyways.
Ik heb nog één vacature waar ik op wil reageren en dan weet ik het ff niet.

Trouwens hè. Er zijn heel veel 'junior' posities waar je 2-3 jaar ervaring voor moet hebben. En ook ervaring moet hebben in heel specifieke gebieden waar de meeste starter nog nooit mee te maken heeft gehad. Hoe is dat 'junior'? Met 2-3 jaar ervaring zitten we op medior, toch? 5+ jaar zou ik als senior/ervaren zien. Maar dat zegt de starter die één stage heeft gedaan.

Anders denk ik dat ik naar de lingeriezaak in het dorp stap om in person te solliciteren. Wannnntttt ik heb geld nodig. Ennnn zoveel vacatures zijn er niet in mijn vakgebied. Of nou ja, ik word voor alles afgewezen. Ik denk omdat ik niet genoeg ervaring heb? Maar ik kan geen ervaring op doen als niemand me aanneemt. Krijgen we dat gezeik.
Hoe dan ook, ik zie mezelf wel in een lingeriewinkel werken. Lekker tieten opmeten. Nee grapje. Ik houd oprecht van lingerie. Ik kan het op dit moment niet betalen, maar ik kijk er wel graag naar. Ooit. Ik koop wel eens dure bh's als ze vijftig procent korting zijn en dan doe ik daar jaren mee. Het is zeg maar een kledingstuk dat elke vrouw nodig heeft en waarom zou je dan niet een goede, leuke versie halen (als je het kunt betalen)?
Ik denk dat ik wel enthousiast genoeg ben.

Laatste volwassenmensending is dat ik in mijn eentje naar een concert ben gegaan. Ik was naar Paolo Nutini gegaan en het was vet en ik had wel de fout gemaakt om een uur voor aanvang er te zijn. Tuurlijk, ik had een goede plek, maar ik stond daar in mijn eentje. Ik was niet echt in de stemming om sociaal te doen, eigenlijk. En de mensen om me heen ook niet. Dus. Als je met meerdere mensen gaat, kan je nog lekker kleppen. Alleen, ja, dan ga je een beetje half dansen en het nieuws lezen op je mobieltje. Dan duurt dat ene uur lang. Aan de andere kant, was het het wel waard. Het was in ieder geval een leuke ervaring.
En mensen noemden me 'stoer' dat ik in mijn eentje ging, maar ja, de kaartjes waren binnen een halve minuut uitverkocht en ik had er maar één, dus ik had niet echt een keus.

Dus, dat, een beetje.

Ik heb overigens voor mijn verjaardag een grote mok met eevee (van Pokémon) en voor mijn slagen Pokémonkaarten en een nep-tamagotchi van mensen gekregen en my god, ik ben er blij mee, maar dat zijn echt ook de perfecte cadeaus voor twaalfjarigen.
Komen we terug weer terug bij het idee dat niemand volwassen is.