De stand van zaken

Ik heb iets te veel glitter op mijn lichaam gegooid. Glitter is een ding dat nooit geconcentreerd op één plek wil blijven, dus het zit overal. Dit is het lot. Ik wilde veel glitter, dus ik kreeg veel glitter, het zit alleen niet waar ik het wil hebben.

Vandaag is het Bevrijdingsdag en ik heb het in mijn hoofd omgezet tot 'Dag van de Vrijheid', wat me toen op de gedachte bracht om te doen waar ik zin in had, ook al is het niet helemaal 'normaal', dat was mijn idee van 'vrijheid'. Dus vandaag zit ik onder de glitter en heb ik roze eyeliner op.
Ik vind dat dat een ding mag worden; roze eyeliner. Het staat leuk. Ik heb ook een gele gekocht, maar die staat mij en mijn bleke, porseleinen huidje niet. Misschien dat het er beter uit ziet als ik een beetje gebruind ben. Ik moet even de zon opzoeken. Maar vandaag voel ik me als een fee. Een winx. Die hadden ook altijd van die overdreven glittereffecten. 'Fee' klinkt toch beter.

Morgen ga ik met mijn vriend naar de Ikea en ik heb er heel erg zin in. Dat klinkt misschien stom, maar ik houd van de Ikea. Dan kan ik een broodvorm kopen en knuffels bekijken en misschien balletjes eten. Alles wat we samen doen is leuk.
En straks ga ik het openbaar vervoer trotseren, met al mijn glitters, om naar een oude vriendin te gaan. Ik heb haar al twee jaar niet gezien, dus we moeten even bijkletsen. Ik ben benieuwd.

Ik ben deze week twee keer uit eten gegaan. Dat is niet zo goed voor een blutte student, maar het was wel gezellig. Maar hoe meer ik erover na ga denken, hoe meer ik me afvraag of ik niet gewoon een nagedachte was. Zo kreeg ik een appje of ik uit eten wilde met die, die en die, een dag van tevoren. Ik was dan nummer zes en je kon pas vanaf zes mensen reserveren. Tijdens het eten zeiden ze nog dat het jammer was dat een paar mensen niet konden.
En de andere keer vroeg ik of een vriendin naar huis ging, nee, ze ging met mijn huisgenoot mee naar ons huis, oh. Ik was er al vanuit gegaan dat ik alleen zou eten, want mijn huisgenoot zei dat ze naar haar ouders ging. Ze wilden iets gaan eten, of ik ook mee wilde? Ja hoor. Dan maar.
Misschien moet ik niet zo denken, maar ik doe het toch.

We hadden, of hebben, muizen op het balkon, als er vuilnis staat. Ik had er een stukje over geschreven:
Ik had laatst een ontmoeting met een muis. Ik pakte het vuilnis van het balkon, zette het in de keuken en mijn vader zei: 'Er komt een muis uit.'
Ieeeee, een muis.
De muis verstopte zich achter de vuilnisbak en glipte toen stilletjes weer naar buiten, terwijl wij hem aanstaarde. Daar ging de muis. Dàg, muis. Het was een kort onderonsje.

Vanochtend regende het hard. Ik zag een klein snuitje onder de kast schuilen. Het snuitje wipte op en neer. Het was meneer Muis, die een droog plekje op had gezocht. Toen ik een foto wilde maken, was hij weer weg. Hij is een beetje schuw. Of hij ging terug naar zijn gezin, want het schijnt dat er een gezin Muis is, maar de rest heb ik nog niet ontmoet. Weer heb ik hem maar kort kunnen bewonderen.
Waarom is ongedierte zo schattig?

Ik denk dat dit wel ongeveer de stand van zaken is.