Druk

Had ik al gezegd dat ik een stage heb? Ik heb een stage. Ik hoef pas in februari te beginnen. Dan heb ik tot en met juni om daar 420 uur van mijn leven in te steken. Tegelijkertijd moet ik ook 420 uur van mijn leven in mijn scriptie steken. Mijn stagebegeleider heeft zoveel voorstellen dat ik er wel een scriptie over kan schrijven. Dus morgen ga ik vragen of ik mijn stage en scriptie kan combineren tot een monsterproject van 840 uur.
Dat gaat dan wel echt voelen alsof ik een baby heb gebaard, rond juli.

Ik krijg geld voor die stage. Omgerekend is het iets meer dan twee hele euro per uur. Maar voor een stage bij een klein bedrijf is het wel iets. Ik ben er wel blij mee. Ik zal er mee op vakantie kunnen, als corona eens een keer voorbij is.
Ik zag een stage waar je 640 euro in de maand voor kreeg, maar dat gaat dan over een onderwerp waar ik niet zoveel mee heb, dus, ja.

Ik kijk er alleen niet naar uit om iets meer dan 40 uur in de week moeten werken. Absoluut niet. Dat zijn veel uren en als we mijn scriptie meerekenen, krijg ik dan zo'n één euro per gewerkt uur. Nou ja, ik betaal voor deze studie, dus als ik die kosten eraf trek, betaal ik meer dan duizend euro om 40 uur in de week te werken. Want het is meer ervaring dan leren. Denk ik.

Als ik een baantje op mijn niveau vind, hoef ik geen 40 uur in de week te werken om rond te kunnen komen. Dat zou wel fijn zijn. Maar hé, pandemie, banenmarkt crasht, sociale wetenschap is nou niet bepaald essentieel werk, bla-die-bla, ik hoop dat er een traineeship is rond de tijd dat ik afstudeer.

Ik weet niet, 40 uur klinkt gewoon als eng veel. En 40 uur is nog een onderschatting, het is waarschijnlijk 42 uur. Mag ik pauzes ook meerekenen? Dan ga ik elk uurtje een bakje thee zetten en met de kat spelen. 'Gewerkt' schrijf ik dan op. 42 uur in de week is zo'n 8,5 uur per werkdag, is van 9 tot half 6 werken, maandag tot en met vrijdag. Wanneer zou een mens dan boodschappen kunnen doen? Kunnen koken?
Drukzijn went vast wel, maar ik voel me een beetje gevangen als ik het gevoel heb dat ik geen vrije tijd heb. Ja, 's avonds. Maar ik ga altijd 's ochtends sporten en boodschappen doen en zo. Ik heb nu ook lekker een soort weekplanning gemaakt. Elke vrijdagmiddag ga ik na college naar mijn vriend om weekend te vieren en dan ga ik maandagochtend om negenen weer weg, zodat ik mijn college thuis kan volgen.
Maar als ik tot half zes moet werken, ga ik 's avonds echt niet meer 17 kilometer fietsen, in het donker. En dan kan ik ook niet die maandagochtend pas weg, want dat fietsen kost toch een uur kostbare tijd. En mijn enige principe is dat ik 's avonds niet werk.


We hadden elkaar vorig weekend gemist, omdat ik een toets had en niet kon afspreken. Het voelde alsof er iets miste, zeiden we allebei. Oh ja, je partner, ja, dat was 'm. Beetje stom. Maar ik heb ook geen zin om hem vaker te moeten missen.

Hij wil wel altijd iets doen, maar ik weet niet wat we kunnen doen in deze tijden. De stad is veel te druk. Ik heb ook niets nodig, of zo. Het weer helpt niet mee. Ik wil ook liever niet ergens wat gaan drinken of eten want, nog steeds, de stad is veel te druk. Ik ben lekker content als ik op de bank kan zitten en een spelletje kan spelen en wat kan koken. Maar hij niet. We moesten iets gaan doen dit weekend. Er kwam een vriend van hem langs, dus ik dacht dat dat al genoeg spanning en sensatie was, maar nee, dus ik zei dat we konden gaan wandelen.
De volgende dag had ik helemaal geen zin om te wandelen. Maar hij kon het niet aan om de hele dag op de bank te zitten. Hij was al gaan sporten die ochtend, dus ik snapte het niet, maar goed, ik sleurde mezelf maar overeind en we gingen wandelen en het ging keihard regenen én het was druk in het bos. Dus dat was mwah.

En hij blijft maar zeggen dat ik eens moet aangeven wat ik wil doen, want we moeten wel wat gaan doen, maar ik doe gewoon graag niks.
Is het raar om als hobby 'niksen' te hebben?
Ik ben de hele week door al zo druk met mijn studie en afspraak hier, afspraak daar, boodschappen doen, koken, was draaien, bed verschonen, kat entertainen, opdracht maken, misschien een rondje hardlopen - oh shit, het regent, dan maar niet -, meer boodschappen, meer koken, om een of andere reden wil mijn groepje wéér op Teams afspreken, terwijl daar nooit iets zinnigs uit komt, maar goed.

Oh, weet je wat mijn groepje laatst flikte? We zouden na college afspreken op Teams, maar er was nog geen afspraak gemaakt over de precieze tijd. Ik moest eten en pissen, dus ik appte: 'Halfuurtje pauze doen?' en zo'n vier man was het daar mee eens. Toen zei iemand anders: 'Zullen we toch over vijf minuten doen? Dat is genoeg pauze toch?' en toen zeiden dezelfde mensen wéér dat dat goed was en toen moest ik me toch met een vaart gaan pissen.
Eentje had ook nog het lef om te zeggen dat het gek was dat er heel veel mensen niet waren.
Ik... snap sommige mensen niet. Jij kan wel willen dat mensen, 1., constant hun telefoon checken, 2., binnen vijf minuten gereed zijn en 3., binnen vijf minuten gereed zijn terwijl net daarvoor er consensus leek te zijn dat we een pauze zouden nemen van een halfuur... maar dat betekent niet dat dat daadwerkelijk gaat gebeuren.
Nou ja, jij kan dat wel willen, maar dan moet je daarna niet zeiken dat niet iedereen er is. Ik hoop dat die persoon later geen leiding gaat geven. Of dat 'ie iets leert. Inzicht, of zo. Empathie. Dat niet iedereen net zoals jij is, of zo?

Ik had het er ook met mijn vriend over, dat psychologiestudenten anders zijn dan de studenten van ASW. Bij ASW was iedereen een stuk lakser. Relaxter. Misschien iets té. Bij psychologie denken opvallend veel mensen dat ze alles weten van de mens en zijn doen en laten, maar ze hebben nul empathie en kunnen ook niet eens doen alsof ze bescheiden of beleefd zijn, néé, je ruikt de eigendunk al van mijlen ver. Of dan proberen ze die psychologische trucjes op jou toe te passen. Nee, dank je. Ik maak geen deel uit van een experiment.

Hij vindt weer dat te veel antropologiestudenten denken dat hun identiteit het allerbelangrijkste is op de wereld en dat iedereen hun identiteit moet respecteren, terwijl ze misschien ook naar hun persoonlijkheid moeten kijken en geen gigantische egoïstische eikels moeten zijn. Boeiend wat je identiteit is, ben je aardig? Of ben je alleen maar constant een slachtoffer? Is dat alles wat je bent?

'Ik ben dat soort mensen dus nog nooit tegengekomen.' zei ik.
'Wees blij.'


Ik heb een nieuw schetsblokje gekocht en nu ben ik mijn planten aan het schetsen. Het gaat nog niet zo makkelijk. Ik ben niet zo van het super gedetailleerd tekenen, maar sommige planten hebben daar te veel details voor, dus dan klopt er iets niet. De schets van mijn mangoplant is wel gelukt.
Ik moet wat meer hobby's verzinnen die niets met schermen te maken hebben, want alles is een scherm, gamen doe je voor een scherm, schrijven doe ik voor een scherm, Netflix, uni, - alleen slapen en sporten niet. Of koken en bakken dan. Maar men is weer op dieet in dit huis. En ik heb geen planten meer om plantenhangers voor te knopen. Ik wil ook niets doen dat intensief is, mijn brein is al leeg genoeg eigenlijk.
Ik weet het effe niet.

Of gewoon vaker dutjes doen.
Meer plantjes kweken.
Mijn kamer vaker opruimen.

Ik had van een vriendin een waxinelichthouder van zoutsteen gekregen en ze waarschuwde me dat 'ie kan gaan zweten als je hem voor het eerst aanzet, - dat deed 'ie alleen niet. Maar nu wordt het kouder weer en mijn verwarming werkt niet, dus die steen schrikt zich de pleuris en daarom heb ik steeds plasjes zoutwater op mijn vensterbank. Ik moet daar iets voor bedenken.


Mijn vader wilde mijn verhuisdozen met spullen ergens achter een luik zetten, terwijl ik regelmatig iets uit die dozen pak. Ik stelde maar voor dat hij mijn broers boeken beter verder weg kon zetten, want die liggen al drie jaar voor mijn kamer en hij heeft er geen enkele keer naar gekeken.
Dat kon ook.
We hebben niet genoeg ruimte in het huis voor alle zooi. Ik zou ook wel een werkkamertje én een slaapkamer willen. Ik leef in mijn slaapkamer nu. En die staat vol met troep. En vóór mijn slaapkamer staat ook allerlei troep. Mijn vader ging het opruimen en toen kon mijn kledingkast niet meer open, omdat hij het voor het deurtje had neergezet.
Zeur, zeur, zeur.

Wat voor hobby's zou ik nog meer kunnen proberen?