15.25 uur, zondagmiddag. Het had de hele dag gesneeuwd maar dit keer had ik tussendoor mijn auto even sneeuwvrij gemaakt. Terwijl ik binnen warm bij de kachel zat, ging de pieper voor weer een binnenbrand, ditmaal vlakbij mijn eigen huis. Ik ging zo snel als ik kon naar de auto en reed weer in een gangetje van 30/40 door de gladde straten.
Ik was vrij snel op de post en zat als eerste in de wagen, waar ik gelijk begon met het omhangen van mijn ademluchtset. De auto zat snel vol en we vertrokken richting het adres, lekker met toeters en bellen over de drukke kruispunten. De alarmcentrale deelde ons mee dat er brand zou woedden in een garage naast een woning, de bewoners zouden buiten zijn en dat er middelbrand was gemaakt. Vanwege de sneeuwval was ook de waterwagen gealarmeerd, voor het geval we geen brandkraan konden vinden onder de sneeuw.
Ondertussen was ik klaar met mijn spullen en draaiden we de laatste bocht om. Daar zag ik grijze rookwolken uit een garage komen, die over de straat heen trokken.. Inmiddels waren er aardig wat mensen op af gekomen en stopten we bij de garage.
Ik trok gelijk de eerste straal hogedruk uit de wagen, wachtte op mijn collega en koppelden ademlucht aan om naar binnen te gaan. Terwijl ik bukte onder de rook zag ik ongeveer waar de brandhaard zat en kon ook nog een aanhangwagen herkennen achterin het gebouwtje. Bij de ingang moesten we op de knieen en kropen we verder in de garage. Links van ons lagen allerlei lange planken die we mooi als geleider konden gebruiken dieper de rook in.
Ik trok de straal open onder de aanhangwagen, omdat er een soort sleuf in de vloer zat, van een meter diep, waar allemaal hout, papier en andere materialen lag. Achterin die sleuf, nog achter de aanhangwagen brandde het en ik kon er alleen nog maar bij door onder de aanhangwagen te spuiten.
De rook en stoom werd hierdoor heviger en we zagen niks meer. Mijn collega zat enkele centimeters achter me, maar kon ik niet meer zien. Ik maakte mijn masker schoon, wat meestal wel iets helpt en riep tegen mn maat dat we verder gingen kruipen.
Ik zag immers geen vlammen meer door de rook, en wilde een betere plek bereiken om te blussen. We waren een paar meter verder gekropen, langs de lange planken, maar er kwam nog meer troep op ons pad.. half erover hurkend en kruipend kwamen we verder, maar werd tegengehouden door mijn collega.. hij voelde vlammen bij zijn been en doordat ik stil zat voelde ik het ook warmer worden aan onze zijkant. De brand was weer terug onder de aanhangwagen waar wij nu naast zaten (op examens ben je dan gezakt..). Ik trok snel de straal open om de brand naast ons te blussen en wist dat we ondertussen bijna bij het einde moesten zijn van de aanhangwagen. Nadat de vlammen hier uit waren kroop ik nog een klein stukje verder om direct boven de brandhaard te komen.
Ondertussen waren onze 3 en 4 ook de garage binnen gekomen, maar dan vanaf de rechterkant van de aanhangwagen.. zij hadden ook moeite met allerlei troep aan die kant en kwamen niet zo ver als ons.
Dat laatste kleine stukje aan onze kant was echter geen probleem meer en ik trok de straal open boven de brandhaard. Ik had het idee dat ik bijna alles had, toen ineens in mn oortje de bevelvoerder hoorde: '1, 2, 3 en 4: Terug trekken!'
Ik reageerde snel met 'ontvangen' en maakte ons zo snel mogelijk uit de voeten.. de straal trok ik mee en stond op met mijn collega. Met de aanhangwagen nu aan onze linkerkant en de planken rechts liepen we snel naar buiten. Daar aangekomen zag ik dat de rook minder zwart was, maar nog steedsde straat bedekte.
We koppelden ademlucht af en liepen naar de bevelvoerder toe.. hij verzamelde ons en deelde ons mee dat de bewoner had verteld dat er nog een gasfles in de garage stond. Omdat we niet wisten wat er in brand stond, en waar de gasfles stond, werden we terug gehaald uit het gebouwtje.
We moesten omschakelen naar lagedruk om meer water te kunnen gebruiken, en dus meer te kunnen koelen. Ondertussen was de tweede tankautospuit ook operationeel en probeerde langs de achterkant, via de tuin van de woning de garage te betreden. Zij stonden daar vast bij een deur en wij mochten tot aan de opening van de garage. Daar stonden we met zijn vieren water naar binnen te pompen om het vuur te doven, de gasfles eventueel te koelen (of de omgeving) en wachtten we tot de rook minder werd.
Niet veel later trok de rook wat meer weg en mochten ik en mijn collega met de hogedruk slang weer naar binnen. We hadden ondertussen een preciesere locatie van de gasfles gekregen en konden gericht op zoek. De brand was inmiddels uit en door een grote ventilator in de deuropening ging de rook snel weg.
Nu had ik goed zicht op de puinzooi naast de aanhangwagen, en het waren allemaal lange steigerplanken en buizen, waar we net naast op de grond zaten. Achterin de garage stond een gasfles, keurig opgeborgen welke volledig koud was, en zo naar buiten konden nemen.
Alles was uit, afgekoeld en klaar voor de puinruimers. Wij konden onze spullen op gaan ruimen en terug naar de kazerne!