Gezever

Ik had voor een vriendin een pannenkoekenplant gekocht in een dorp verderop, omdat daar een groter tuincentrum was. Toen heb ik hem veilig in mijn fietskrat vervoerd, weer de zeven kilometer naar huis. Daar heeft hij een weekje in mijn kamer vertoefd. Vervolgens stopte ik hem weer zorgvuldig in in mijn fietskrat, om weer naar dat dorp verderop te gaan, om een andere vriendin van kledingadvies te voorzien. Ze woonde in dezelfde straat als de jarige. Daar viel ik op de trap. Plant op de grond. Ik riep: 'Mijn plant!', de plant lag daar, geknakte bladeren, aarde op de vloer.
Ik vond het wel iets voor mij, om zo mijn best te doen met zo'n plant en dan tien minuten voordat ik hem cadeau ga geven te flikkeren. Mijn knie was ook een beetje rood. In de loop van de dag knalde ik ook nog met mijn fiets tegen een vriendin en haar scooter en stootte ik mijn andere knie, dus toen was ik weer symmetrisch.
Maar met wat liefde komt die plant vast weer tot leven.

Het is misschien heel erg, maar dan heb ik een feestje van een vriendin en heeft ze een stuk of achttien vrienden en dan geven ze allemaal speeches over hoe 'n leuk persoon ze wel niet is en er gaan wat mensen huilen en het eerste wat ik dan denk ik is: oh wat leuk, ik zou ook willen dat mensen zoveel om me gaven, maar dat gaat nooit gebeuren. Ik ga ook nooit zoveel mensen hebben om uit te nodigen. En dat is zo'n egoïstische kutgedachte, maar niet eens een egoïstische gedachte waar ik iets aan zou kunnen hebben. Als ik nou dacht: ik zou ook zo'n feest willen geven. Of als ik nou dacht: ik zou ook zulke huisgenoten willen hebben, laat ik maar weer naar kamers kijken. Maar dat denk ik niet. En eigenlijk moet ik helemaal niet dingen op mij projecteren, het gaat niet om mij, het gaat om haar en zij heeft een leuke dag gehad met betekenisvolle interacties en dat is fijn.
Nee, ik denk alleen aan hoe ik dit nooit zal hebben en hoe ik ook nooit een leuke partner zal hebben en eenzaam zal sterven, zonder ooit ervaren te hebben hoe het echt voelt om geliefd te zijn. Maar ik ben ook vervelend, kijk maar hoe veel moeite ik heb met sociaal doen op zo'n feest, dus ik moet mensen ook niet dwingen om met mij om te gaan. Je weet wel, dat soort onzin.
Die dag ging mis met die plant.

Ken je dat dat mensen vragen: 'Gaat het wel goed? Is alles wel oké?' en dat je dan denkt: Nee, ik flikkerde hard en mijn fucking plant viel en nu is het cadeau verpest en dat is extreem kut en mijn knie is rood en pijnlijk en straks wordt dat een blauwe plek, maar ik wil mensen niet tot last zijn met mijn neurotische onzin, dus dan zeg je: 'Ja hoor, vind het alleen zo zuur van die plant.' en dan gaan ze verder met hun leven en zit jij daar met je rode knie. En dan rijdt je een halfuur later je vriendin aan en doet dat ook pijn, maar dit keer aan je andere knie, en: 'Gaat het wel, gaat het wel?', 'Ja hoor.', want je moet zo snel mogelijk ergens zijn, dus je moet maar door.

En je sociale batterij is dan al leeg voordat zo'n heel feest begint en dan gaat een van je vriendinnen dramatisch doen over haar love troubles, ook wel: ze is al jaren verliefd op een player die niets om haar geeft, maar hij zegt dat hij het druk heeft en ze gelooft dat en ik zeg al zó lang dat ze geen tijd moet steken in mensen die niet hetzelfde voor haar doen, maar ja, het liedje Arcade gaat echt pre-cies over haar situatie, ja, ha-ha!
Echt, dat kan ik niet aan.
Ik hoop dat ze niet dacht dat ik haar vervelend vond, want ik reageerde weer fel dat er genoeg vissen in de zee zijn die een stuk beter zijn dan die van haar en dat ik het heel jammer vond dat ze tijd en aandacht in een persoon stak die datzelfde nooit voor haar ging doen. Dat was misschien hard.
Maar het is wel zo en ik heb het al meerdere keren op een lieve, voorzichtige manier geformuleerd. Ik ben dat gezeik gewoon zo zat. Als je vaker met iemand wilt omgaan, die persoon altijd zegt dat hij het druk heeft, zijn ex (!) jouw aanwezigheid niet waardeert en vraagt of je kunt stoppen met de kaartjes naar hem, ga dan weg. Joe! Pik die bullshit niet. Ga het niet relativeren met liedjes die 'écht jouw situatie zijn', nee, je situatie is gewoon kut, ga, gewoon gaan, het is niet normaal. Al helemaal niet als die kerel zegt dat hij niets met zijn ex heeft. Hoe weet ze dan van die kaartjes? Nou? Hij liegt. Weg ermee.


Vorig jaar had ik mijn verjaardag alleen gevierd met 'vriendinnen' van mijn studie, waarvan ik met nog maar één contact heb, dus dit jaar nodig ik al mijn vriendinnen tegelijkertijd uit en hoop ik dat dat gezellig wordt. Tien vriendinnen, maar dan wel het soort vriendinnen waar ik overal over mee zou kunnen praten, dus mijn constante gezeik over hoe ik niet genoeg sociale contacten heb, valt wel mee. Het is meer, als je het in mijn studentensferen plaatst, dat het dan 'weinig' is en daar maak ik me dan soms zorgen om. Whatever, ik stel me aan, ik stel me constant aan, zal ik mijn bovengemiddeld hoge score op emotionele instabiliteit nog een keer aankaarten?

Dan vraagt een van die vriendinnen of ik een 'feest' geef en dan realiseer ik me dat ik niet eens genoeg mensen ken om een feest te geven. Met zijn elven is het geen 'feest'. Een 'feest' is vanaf de twintig.
Maar ik heb geen 'kennissen', alleen vriendinnen. En op zo'n feest nodig je dan ook mensen uit waar je eigenlijk niet zo veel mee hebt. En dat soort mensen houd ik niet in mijn leven.
Afijn, er komt prosecco of een of andere cocktail op mijn high tea'tje en dat is ook 'feest'. Het duurt nog even.

Eerst ga ik nog naar Lizzo.


En dan komt Young the Giant.
En dan John Mayer.
En dan Ninja Sex Party.
Dat is wel een ding, dat je dan zegt dat je naar Ninja Sex Party gaat en dat mensen dan zeggen: 'Wát?' en dat je dan moet uitleggen dat het comedy muziek is, met titels zoals Orgy for One en dat lied waar ze zingen over een spannende date die progressief crimineler wordt en begint met stiekem een bioscoop in glippen en eindigt met vijf mannen vermoorden.
Maar het is ook catchy!
En hun cover van Pour Some Sugar On Me is leuk! Wat meer uptempo.
En het is uitverkocht.
Uhuh.
Ja.
Mijn moeder zegt altijd: 'Zijn er geen leuke jongens bij die concerten?' en ik ben héél benieuwd wie er ook naar die twee veertigjarigen mannen, één in spandex en een cape en één in ninjakostuum, gaat kijken.
Maar meestal versta ik geen reet in concertzalen dus dan zou het toch: 'huh?', 'huuuhhh?' zijn. Dat had ik een keer toen ik uitging, na vier keer 'Wat zeg je?' ging de kerel in kwestie gewoon weg. Begrijpelijk.


Er is een recept voor een tulband met kokos en limoen die ik wel wil proberen te maken, maar het is te warm om in de keuken te gaan staan met een hete oven.
Ik sip hier mijn cola voor de airco.