Presteren

Tijd gaat snel en dit is al het laatste blok dat ik cursussen aan de universiteit zal volgen. Het laatste blok van dit schooljaar. Misschien het laatste blok ooit, voor mij.
Ik vind deze master maar tegenvallen. Ik weet niet of het specifiek aan de master ligt, of dat ik te hoge verwachtingen had van masters in het algemeen, maar ik heb het gevoel dat ik veel werk op een laag niveau moet doen. Veel opdrachten, veel lezen, weinig diepgang. Samenwerkingen waar er weinig vrijheid is over het onderwerp, de uitvoering ervan, maar ook over wat ík kan bijdragen als individu.

Ik zeg dit allemaal wel, maar ik heb mijn toetsen met zesjes gehaald. Ik scoor relatief laag op alles.
Ik lijk net een hoogbegaafd kind dat niet genoeg gestimuleerd wordt en daardoor gaat onderpresteren.

Eigenlijk heb ik daar wel vaker last van. Ik zat op een relatief vrije basisschool, waar je zelf al je tijd in mocht plannen om aan bepaalde vakken te werken. Het resultaat daarvan was dat ik mijn huiswerk afraffelde, zodat ik kon gaan tekenen. Dan zei mijn juf wel dat ik er meer tijd in moest stoppen, want ze wíst dat ik het beter kon, ik wilde tekenen.
Dit heb ik ook meegenomen naar de middelbare school.
Ik raffel nog steeds dingen af die ik niet interessant vind, eigenlijk. Het is alsof mijn brein gewoon weigert om dat allemaal te onthouden. Nee, dit vinden we niet boeiend, weg ermee. De informatie dat je klei moet afbakken in een oven die minstens 1000 graden is en dat je keramiek moet glazuren voordat het waterbestendig is, en dan weer afbakken, is wel relevant, ondanks dat je nooit met keramiek bezig bent geweest.

Maar ik leer altijd heel snel. Ik lees ook altijd heel snel. Ik stop altijd veel minder tijd in vakken dan andere mensen doen, want dat hoeft dus niet.
En dan haal ik een zes. Tot zover mijn analogie. Ik identificeer me ook met hoogsensitiviteit, dus misschien is dat het gewoon. Ik zweef maar ergens rond zonder stempeltjes, in ieder geval. Ben me iets te bewust van hoe ik over kom op anderen, let teveel op anderen, kan goed planten en dieren aanvoelen of ben daar ook gewoon heel bewust op.

Moet ik mezelf meer pushen om beter te presteren? Of moet ik een ander gebied zoeken om op te focussen? Ga ik minder piekeren als ik mezelf meer doelen stel of juist meer?

Ik heb het gevoel dat ik een creatieve hobby op moet pakken. Ik heb genoeg creatieve hobby's, - ik zing, ik teken, ik schilder, ik schrijf, ik kook, ik bak - maar niets waar ik echt op focus. Ik moet er misschien een soort tweede loopbaan ervan maken. Mezelf forceren om er zoveel tijd in de week aan te besteden op vaste momenten, want dan kan ik daadwerkelijk projecten gaan maken.
Ik voel me gevangen in een fulltime sociale wetenschappen leventje. Nu al.
Ik wil mezelf meer uiten.
Ik moet gewoon een keer zo'n keramiekcursus doen, want mijn brein is gefixeerd op keramiek, ik vind het prachtig, ik ben dol op mijn handen vies maken, ik ben benieuwd of ik het daadwerkelijk leuk zou vinden om te doen.
Ik zie mezelf ook wel veel tuinieren, maar, ja.
Hobby's kosten vaak veel geld en ik wil ook iets wat een beetje geld oplevert. Is dat raar? Als ik denk: als ik parttime wil werken, moet mijn parttime hobby ook iets opleveren?
Wanneer ben je een kunstenaar? Moet je kunst dan daadwerkelijk verkocht worden? Of kan je jezelf een kunstenaar noemen puur omdat je iets geproduceerd hebt? Waarom moet ik de waarde van mezelf en mijn 'producten' altijd laten afhangen van anderen?

Als iets geen geld oplevert, is het je tijd niet waard, dat zeg ik bijna tegen mezelf.

Ik heb het idee van parttime intelligent doen en parttime met je handen bezig zijn al meerdere keren geopperd. Omdat ik fulltime in één project stoppen beknellend vind. Dan ga ik er de hele tijd over nadenken. Dan is dat project mijn leven geworden. Dan ga ik erover piekeren in mijn slaap. Dan ga ik mijn vriend een heel verhaal appen en dan zegt hij dat ik niet teveel moet piekeren of nadenken over mijn toekomst en dingen gewoon zijn gang laten gaan.
Maar als ik dit paper niet goed doe dan heeft dat invloed op mijn cijfers en mijn cijfers hebben invloed op mijn diploma en mijn diploma heeft invloed op mijn carrière en als mijn carrière mislukt ben ik als persoon ook mislukt.

Wat tuinieren helpt wel. Lekker met mijn handen in de aarde wroeten. Naar de kringloop om nieuwe potjes te halen. Het is een rustgevend projectje waar ik niet het gevoel heb dat ik moet presteren. Planten hebben hun eigen leventje. Als het niet goed met ze gaat, ligt dat niet altijd aan mij.
En nu is mijn ruimte voor planten op. Ik kan nog wel wat buitenplanten zaaien en ze dan verplaatsen als ze groter worden.
Ik wil wel bloemen gaan zaaien. We kopen altijd heel veel bloemen voor in de tuin.


Ik heb gewoon meer uitdaging nodig in plaats van meer werkuren.