Vakantie

Ik ga morgen naar België op vakantie. West-Vlaanderen, in een natuurhuisje, in, ja, de natuur. Dus dat moet nog wel kunnen in deze tijd. Ik heb een klein koffertje ingepakt en dan ga ik naar een vriendin toe en die vriendin gaat dan autorijden. We hebben helemaal een formulier in moeten vullen. Ik snap het ook wel, dat België wil weten wie er binnenkomt en waarom, maar het voelt een beetje raar.
Vakantie! Maar je mag niet met zijn tweeën naar de supermarkt!
Het is maar vier daagjes en dan ben ik weer terug.
De volgende dag ga ik mijn vriend soort van oppikken van het ziekenhuis, na zijn oogmetingen, en dan ga ik pittige kip maken met zelfgekweekte rode pepers. En de dag daarna denk ik ergens zwemmen. En ooit nog een keer high tea'en voor mijn slagen. En dan maandag een paar daagjes in Twente, alweer, een natuurhuisje, met twee vriendinnen. Lekker veel wandelen.

'Huh, ga je nou niet met je vriend op vakantie? Dat is wel sneu voor hem.' werd er gezegd.
Maar ik wist echt niet waar we heen zouden kunnen gaan en wat hij zou willen doen en wij hebben beiden geen rijbewijs, dus ja. Hij kwam ook niet echt ergens mee. Er is ook nog corona en zo. Dus dat komt nog wel een keertje.

We hebben wel een bed van de Ikea in elkaar gezet, zonder ruzie te maken. Dat schijnt een mijlpaal te zijn. En we hebben zijn kamer volgehangen met plantenhangers (heb ik zitten knopen) met planten erin. Een kruidje-roer-me-niet is wel op een of andere manier in één dag verdroogd en gestorven.
'Gisteren leefde hij nog, toch?'
'Ja, gisteren leefde hij nog.'
'Misschien komt hij weer tot leven als je hem wat water geeft?'
'Ik kan het proberen.'
En een paar uur later;
'Hij is gewoon dood, hè.'
'Volgens mij is 'ie dood.'

Ik heb nu heel zijn familie ontmoet, op zijn vader na. Zijn opa was (blijkbaar) Surinaams, maar die roots zijn niet meer te vinden in mijn vriend die na een kwartier in de zon al verbrand is.
'Mijn ma zegt dat ik een Surinaamse kont heb?' zegt 'ie dan.
Het is iets.

Ik zie mijn familie misschien twee keer per jaar, dus die heeft hij nog niet gezien, want ik heb ze zelf ook nog niet gezien.


Ik heb knoflookwater staan, voor mijn sprinkhanenplaag. Ik zeg 'plaag', het zijn er twee. Twee sprinkhanen. Volgens mij knabbelen ze aan mijn aardbeienplant. Het is alleen niet zo'n grote plant, dus ik ben bang dat twee hele sprinkhanen al erg genoeg is.
Maar ik wil ze niet vermoorden-vermoorden en het schijnt dat ze een hekel hebben aan de geur van knoflook, dus ik probeer eens knoflookwater uit.
Insecten vinden onze tuin heel leuk. Op lieveheersbeestjes na, dan. Ik moet nog steeds het huisje maken. Er hangt een zak vol met dennenappels, houtsnippers en schors in de schuur, klaar om lieveheersbeestjes te huizen. Mijn pa heeft het alleen steeds druk en ik woon de helft van de week bij mijn vriend, dus het is er nog niet van gekomen.

Mijn broer heeft toegegeven dat hij soms lieveheersbeestjes kidnapt en op zijn eigen planten zet en ik overweeg om dat ook te gaan doen, maar ik heb gewoonweg nog amper lieveheersbeestjes gezien. Ik vind het ook best prijzig om ze te kopen, eigenlijk. Ik wil dat ze vrijwillig komen en denken: wow, wat een geweldige plek om te wonen, ik blijf hier nog even.
En als ze dat niet doen, ga ik ze wel kidnappen.

Ik had overigens ook een rouwvliegjesplaag binnenshuis. Echt, ik ben allerlei insecten tegengekomen. Oh, en een peper had wolluis begin dit jaar! Maar goed, de rouwvliegjesplaag is bijna voorbij, ik zie nog sporadisch een van die vliegjes sinds ik mijn planten minder water geef, een plakstrip heb opgehangen en er met mijn haar in ben blijven hangen, net als een stuk of twintig van die beesten. Nu ben ik siervarens uit zaad aan het kweken. En brandnetels, voor de lieveheersbeestjes.
Alles voor de lieveheersbeestjes.


Ik heb voor mijn verjaardag een boek over broodbakken gekregen en ik heb zin om maïsbrood te bakken, maar ik ben ook een coronakilootje aangekomen, dus ik probeer soort van te diëten en als ik een lekker maïsbroodje heb, lust ik wel vier boterhammen met pindakaas op een dag, dus ja, je snapt me.
Ik denk dat ik over een tijdje een hele hoop bloem bestel. En dan krijgt iedereen brood. Of we proppen het in de vriezer.
Eerst moet de vriezer leeg.


Ik heb nu alles geregeld voor mijn eenjarige master van volgend studiejaar. Ik kijk er alleen tegen op, omdat het meeste online zal zijn. Zo is de eerste cursus die ik ga doen 'communicatietechnieken' en... ja... ik communiceer liever face-to-face met mensen. En alle stages die online worden gezet, gaan eigenlijk over human resource management en pfoe, dat is niet wat ik zoek.
Ik ben corona lekker zat. Maar wie niet?