Houtskool

Ik had een paar weken geleden een nieuwe mobiel gekocht. Mijn oude mobiel was een model dat al vier jaar oud was. De homeknop werkte niet meer en ik moest 'm drie keer per dag opladen, omdat hij zo snel leeg liep. Dus ik was heel blij met mijn nieuwe mobiel.
Ik zat me veel te lang af te vragen of ik het wel nodig had en of ik het geld er wel voor had, maar mijn ouders attendeerden me erop dat ik dat soort dingen gewoon van mijn 'studierekening' af kan halen, want, ja, ik ga het toch niet meer uitgeven aan een daadwerkelijke studie. Het is in ieder geval nog meer dan een jaar collegegeld.

Ik heb mijn mobiel nu drie weken. Ik ging naar de wc, legde mijn mobiel op mijn bed, kwam terug en de homeknop werkte opeens niet meer. Dat was raar. Dus ik drukte hem nog een paar keer in. Nee, nog steeds niets. En toen zag ik dat er een scheur in de homeknop zat. Drie weken sinds ik 'm heb. Spontaan ontstaan nadat ik 'm letterlijk neerlegde en weg liep.
Volgens het internet hebben anderen dit meegemaakt met de iPhone 8, een net wat ander model dan ik heb (ik heb een SE). Apple vond in de meeste gevallen niet dat zij die kosten moesten vergoeden. Lekker dan.
Ik heb mijn mobiel maar opgestuurd, naar Tsjechië, - Apple huurt graag onderbetaalde reparateurs in, blijkt maar weer -, en nu wacht ik af totdat dit bedrijf mij gaat beschuldigen van het laten vallen van mijn net nieuwe mobiel en dat het absurd veel kost om te maken. Zo'n 2/3e van het aankoopbedrag, waarschijnlijk.
Dit was de laatste keer dat ik een iPhone kocht, denk ik.


Vanochtend had ik een toets voor een vak waar ik een gruwelijke hekel aan heb. Ik zat klaar, met de toets alvast open op mijn laptop, toen er opeens direct naast mijn kamer werd geboord. En het hield maar niet op. Mijn buren hadden besloten om die ene ochtend dat ik een toets had, te gaan klussen. Zonder er iets over te laten weten. Heel attent.

Ik besloot na tien minuten van niet kunnen concentreren naar de woonkamer te verhuizen, waar ik nog steeds allerlei geboor en gehamer hoorde. Omdat ik in de woonkamer zat, zag een postbezorger me vervolgens zitten en moest ik tijdens het maken van mijn toets de deur open doen voor een pakketje. Het is dat mijn uni niet aan online proctoring doet, anders hadden ze gedacht dat ik allerlei illegale dingen zat te doen. Maar ik heb wel een goed gevoel bij de toets.


Ik moest een presentatie opnemen voor een vak. Het is heel raar om tegen een camera te praten. Het wende ook niet, hoe vaak ik het ook probeerde. Mijn eigen hoofd staarde terug op het scherm. En wat kamerplanten op de achtergrond. Dit is het corona-leven, zeiden ze. Wat doe je eraan?


Ik heb houtskool gekocht om mee te tekenen. Ik heb al genoeg creatieve outlets geprobeerd. Zo kan ik niet breien of haken, heb ik het geduld niet voor aquarel, - want dat water moet sneller drogen, man man man -, en kan ik maar zoveel plantenhangers knopen tot er geen ruimte meer voor is. Dus nu ging ik voor houtskool. Het heeft wel wat. Het is even wennen wel. Ik smeerde het steeds uit met mijn handen. Ik denk dat ik de volgende keer drie fotolijsten ga scoren bij de kringloop en daar dan drie schetsen voor ga maken. Van mijn planten. Het is leuk. Maar ik moet die tekeningen in een lijstje gooien voordat ik het uitsmeer met mijn handen en het helemaal verpest.


Ik heb eventjes weekend en dan moet ik weer aan opdrachten gaan werken en als het goed is heb ik als die klaar zijn wel een weekje vrij. Dan ga ik wel veel met houtskool kloten.