IJsbeer

De tijd is weer aangebroken. Het tussenuur waarin ik maar een verhaaltje ga tikken in een net iets te drukke kantine. Dit keer zijn mijn oortjes ook kapot. Althans, het rechteroortje werkt niet meer en de linker doet zijn best, maar het is niet hetzelfde. De Mediamarkt is tot negen uur ’s avonds open (gekkigheid), dus daar ga ik na college en avondeten en een uitgebreide tour in de Ikea langs. Want ik ga naar de Ikea. Want ik houd van de Ikea. Met een vriendin. Ja.
En dan ga ik daar een ijsbeerknuffel kopen, om mijn collectie van zeedieren uit te breiden, althans, ja, ik vónd dat de ijsbeer goed past bij een haai en een zeehond, dat zijn geen zeedieren, je weet wel, dieren die bij de zee leven, zo ongeveer. Ik wil een ijsbeer, is de kern.

Ik was bij de Zeeman en daar hadden ze een heel schattig roze kussentje en nu heb ik weer behoefte om mijn bed vol te gooien met kussens en knuffels, maar ik ben een blutte student, dus ik heb besloten dat ik het op één ijsbeer houdt. Tenzij het keihard regent. Ik wil niet dat ‘ie gelijk verzuipt. Dat kussentje had ik natuurlijk wel gekocht.

Ik denk altijd dat ik niet zo goed ben in Engels en dan doe ik een Engelstalig vak en hoor ik hoeveel moeite anderen ermee hebben en dan val ik wel mee.
Dit heb ik vorige keer ook gezegd, of niet? Maar het valt me nog steeds op hoe slecht sommige mensen zijn in Engels. Dit is universiteit. Een Engelstalig vak. Ik vind het echt apart. De docenten hebben ook gigantische accenten en eindigen elke zin met ‘hè’ of ‘ja’. Zij zijn wat ouder, dus oké, maar mensen van mijn leeftijd kunnen amper Engels…
Gewoon, opvallend.

Ik heb sinds vrijdag heel veel Link’s Awakening gespeeld en gister was het zover. Ik heb hem uitgespeeld. Het schijnt dat je een extra scene van ongeveer tien seconden krijgt als je geen enkele keer dood gaat in je playthrough. Ik heb de scene maar op Youtube opgezocht. Want ik was vaak genoeg doodgegaan.
Iemand zit tegenover me een asperge te eten met alleen een vork en pak een mes man, je kan niet de hele asperge in je mond douwen. Oh, ze heeft een mes. Mooi. Ik hoef niet meer vanuit mijn ooghoek te zien hoe dat niet werkt.

Ik begin het best wel koud te krijgen en ik weet niet meer waar ik het over wilde hebben, dus, ja, uhm, ik moet met vier anderen een paper schrijven en daar heb ik géén zin in. Het idee is ook dat we onze verschillende disciplines gebruiken om dat paper vanuit verschillende kanten te bekijken. Maar voor zover ik weet zit ik alleen bij psychologen. En ik gebruik ook vaak psychologische factoren. Dus. Ja. Wordt leuk. Moet even wat sociologie gaan opzoeken. Ze kunnen dus ook geen Engels. Sommigen niet, in ieder geval.
Misschien kunnen ze beter schrijven.
Ik moet niet zo oordelen, maar ik ben hier te oud voor aan het worden, om als vierdejaars met mensen die geen Engels kunnen te moeten werken, dat is gewoon vervelend. Gewoon vervelend.

Ik wil een ijsbeer.

Ik weet niet of ik vanavond nog wel zin heb om naar de Mediamarkt te gaan, maar maar met één oortje naar muziek luisteren voelt verkeerd, dus ja, ik denk dat ik het gewoon moet doen. First life problems, ik weet.
Straks moet ik naar een college over hoe je interdisciplinair schrijft, het is verplicht. Ik denk dat ik er als interdisciplinair sociaal wetenschapper niets nieuws ga horen. Dit vak was een fout. Maar ik moet niet zo snel in het schooljaar al mijn motivatie verliezen. We zijn nog geen maand bezig. Maar… Ik wil niet meer man, kutvak, ik wil mijn diploma en joe dag Universiteit Utrecht, ik hoop dat jullie die Bolognalaan een keer plat gaan gooien, ik ben er al zo’n zes keer in verdwaald geraakt.
Ik schrijf vandaag nog minder gestructureerd dan normaal.
Ik denk dat ik het hier maar bij laat.