Niksen.

Ik heb twee weken vakantie. Mijn ouders doen dramatisch, dat ik niets gepland heb om te doen en dat ik zou moeten gaan werken en dat het gewoon niet kan, nietsdoen.
'Wat hebben jullie in de vakantie gedaan?' vroeg ik.
'Ik heb gestreken.' zei mijn moeder toen maar.
Ik gun mezelf wél twee weken vakantie.

Ik heb twee keer met vriendinnen afgesproken en dat vind ik voor nu even genoeg. Ik wil alvast wat aan een vak gaan doen, waar ik elke week opdrachten voor moet inleveren, omdat ik niet denk dat ik elke week dat bij ga houden. Ik kan alvast vooruit gaan werken. En ik kan meer gaan koken en bakken en gamen en gewoon eventjes, heel eventjes, relaxen.
Ik vind het vervelend dat mijn ouders er constant op hameren dat ik iets moet gaan doen. Mijn waarde hangt niet af van mijn productiviteit, naast wat ik voor de universiteit doe. Zij doen alsof dat wel zo is. Ik geef toe dat tijd snel gaat en ik weinig doe, ik werk aan uni en spreek met wat mensen af, maar aan de andere kant vind ik het gewoon fijn. Niksen. Laat me niksen. Ik gedij beter zonder de constante druk dat ik te weinig doe met mijn leven. Ik wil gewoon even wat tikken en wat documentaires kijken en nog wat meer lezen over seksualiteit en oefenen met zingen.
Misschien zou ik weer op mezelf moeten gaan wonen, dan krijg ik niet constant te horen dat mijn leven op dit moment niet goed genoeg is.

Ik heb wat nieuwe pyjama's besteld, want mijn pyjama's zijn allemaal een beetje oud en verlept en ik dacht: ik heb dit nodig, waarom niet? Toen kocht ik er ook nog een paar sandalen bij dat ik al een paar maanden wilde en daar moest ik wel mijn spaarrekening voor plunderen. Dat voelt slecht. Maar het valt wel mee. Studieboeken zijn duurder. Ik snap eigenlijk niet hoe ik makkelijk plusminus honderd euro per blok kan uitgeven aan studieboeken, die ik soms niet eens lees, en me dan twee maanden lang af ga vragen of ik een paar sandalen van veertig euro wel nodig heb. Ja, want je had je vorige paar ondergekotst en de witte gedeeltes zijn verkleurd, dus die moet je eigenlijk weggooien. Zucht.
Ik had sowieso een tandenborstel nodig, dus ik heb een knalroze tandenborstel gekocht vandaag. Ik houd van roze. Maar dat was al bekend.

Ik had voor mijn tentamen van vandaag niet geleerd, gewoon niet, dus ik heb drie fouten te veel en moet hem herkansen. Maar dat krijg je als je niet leert en alles gokt en dan maar als eerste weggaat van het tentamen want, man, je hebt geen idee, adieu. Dat is dan nog iets om in deze vakantie te doen, leren.
Ik ga me denk ik niet vervelen.
Het tentamen was wel al om half negen 's ochtends en dat kan ik niet aan. Ik moest om zes uur opstaan, om om zeven uur een bus te pakken. En toen was ik om negen uur alweer klaar. Niet helemaal mijn ding. Van mij mogen ze tentamens om half negen verbieden. Maar dat is niet de reden dat ik een vier komma nog wat heb gehaald.

Ik ging de stof doornemen en werd gewoon zo emotioneel van alle informatie over mensen met een negatief zelfbeeld en depressie, dat ik het niet meer zag zitten. Anders gezegd: ik ging janken omdat ik me aangesproken voelde en besloot toen om het er maar bij te laten. Het is niet zo leuk als je vak als het ware zegt dat je een grote kans hebt dat je relaties gaan mislukken. Of dat je, als een relatie is geëindigd, een veel grotere kans hebt om weer depressief te worden. Leuk. Heel leuk.
Dus ik had niet geleerd. Dit klinkt allemaal een beetje triest, maar het valt wel mee met hoe triest ik ben. Vind ik zelf, dan.

Ik denk dat ik zin heb om te gamen.