[Foto's] 87e uitruk - Dodelijk verkeersongeval

Waarschuwing: Bevat lugubere details.

Mandy en ik hadden gisteravond (maandag) lekker Grieks gehaald, zij zat aan de Onassis-schotel en ik had net mijn Kreta-schotel op (souflaki, gyros en varkenshaas).. Lekker onderuit gezakt met wat drinken een beetje TV kijken en uitbuiken, heerlijk!

Niet veel later ging de pieper af en daar stond op 'P1 4530 Verk.ongev.letsel' en dat is geen goed teken.. Dit is mijn derde jaar op de uitruk en ik heb nog nooit een ongeval meegemaakt, ik bedacht gelijk allerlei scenario's en hoe we dat konden oplossen. Op de weg was het niet zo druk en toen ik het kazerne-terrein opdraaide was het vrij rustig. Ik kwam tegelijk aan met een andere vrijwilliger en zijn pieper ging tijdens het rennen nog een keertje. Dit maal was het de HV-code die voor hetzelfde incident af ging. Dat wil zeggen dat de Hulpverlenings-container ook meegealarmeerd wordt.

Toen wist ik al dat het geen loze melding zou zijn en dat er echt wat aan de hand was. Onze kazerne wordt gedeeld met de ambulancepost en ook daar waren 2 ambulance's al weg.
In de kleedkamer werd het wat drukker en 1 vrijwilliger was onderweg langs het ongeluk gekomen.. hij riep naar iedereen "ben er langs gekomen en het is 1 grote chaos, 2 ambulance's ter plaatse" en hij noemde de locatie, weghelft en rijrichting..

Ik stapte in in de wagen en al snel volgde er meer mensen. De alarmcentrale vertelde ons dat er een ongeval was gebeurd waarbij een auto meerdere keren over de kop was geslagen waarbij de bestuurder zwaar gewond was geraakt. Twee ambulances waren ter plaatse maar hadden nog geen 'sitrap' gegeven (situatierapport) waardoor ze verder geen informatie voor ons had.

Het adres van het ongeval was maar 500 meter van onze kazerne dus wij waren er binnen een minuut.. Wij draaide de weg op richting het ongeval en daar zagen we al 1 blauwe gloed van zwaailampen, naast de 2 ambulance's stond er een ambu-motor, meerdere politiewagens en daar kwamen wij nog eens bij.



Ter hoogte van het incident zagen we de auto's staan, eentje had wat schade aan de voorkant en de andere, het invalidewagentje, lag op zijn zij in de berm, helemaal ingedeukt en kapot.
Door het raam van de brandweerwagen zag ik het slachtoffer, een man van rond de 65, liggen op de weg, met daaromheen wat broeders van de ambulance. Zij waren begonnen met reanimeren en wij moesten zorgen dat er licht werd opgezet. De ambulance's stonden te rommelen met zaklampen en zagen bijna niks..
Brandweer-technisch konden wij niks meer doen want er zat niemand bekneld, waardoor wij de ambulance hebben moeten assisteren.
De trauma-helikoter was gealarmeerd en we gingen rouleren met de reanimatie. Ik nam het infuus over van een omstander en nam een zaklamp om wat bij te schijnen. Enkele collega's hebben omgewisseld met het reanimeren van de man welke bewusteloos op de grond lag. Zijn buik zwol helemaal op door de hartmassage en ook de longen bleken op te zwellen.



De trauma-helikopter was inmiddels ter plaatse en de arts daarvan rende naar ons toe.. hij kreeg een snelle briefing van de ambulance, de man ademde nog toen de ambulance ter plaatse was maar vrij snel daarna moest er gereanimeerd worden. Na het constateren van de ingeklapte longen zette hij zijn scalpel in de borst van de man. Hij maakte twee sneden en stak zijn vingers erin om de longen lek te prikken (of iets anders medisch, weet het niet meer zo goed) Hierna liepen zijn longen leeg en kon verder worden gegaan met de hartmassage.



De bemanning van de trauma-heli probeerde hem te intuberen waarbij het kunstgebit van de man in de weg zat, deze werd verwijderd en vervolgens ging er een slang naar binnen.. Door de sneden die de arts in zijn borst had gemaakt begon inmiddels bloed te lopen (iets wat mij verbaasde dat dat niet gelijk gebeurde) en ook uit zijn mond liep een straaltje bloed. Zijn ogen waren half dicht en staarde levenloos naar boven.
Ondertussen was er een defibrillator aangesloten waarna er werd afgeteld voor een schok. Iedereen moest het slachtoffer loslaten en vervolgens kwam er een schok door de plak-elektroden op de borst van de man. Hij kwam wat omhoog en schokte, maar verder gebeurde er weinig.
Er werd nog een folie-deken uitgepakt tegen onderkoeling maar niet veel later vertelde de arts dat we er mee op moesten houden.. het infuus in mijn hand werd afgekoppeld, iedereen liet het slachtoffer los en het was voorbij.. aan mijn voeten was zojuist iemand overleden..
Na het loskoppelen van alle infuus-slangetjes, naalden, slangen uit de mond etcetera, pakte de arts van de trauma-heli nog een echo-apparaat wat ze ook voor zwangere vrouwen gebruiken en zette dit op de buik van de man.. hij liet aan ons zien dat er bloed in de vrije buikholte zat en dat ook zijn nieren inwendige schade hadden opgelopen. (naast het andere letsel wat hij nog had opgelopen)
In het 45 km/u karretje zaten geen gordels dus deze man had een harde klap gemaakt. Van de ambulance hoorden we ook dat de man niet meer in de auto zat toen het gebeurd was, dus hij was ook nog uit de auto geslingerd.
Er werd een laken gepakt en de man werd afgedekt, waarna er een lijkwagen werd gebeld.



Pas halverwege het incident ontdekte ik dat er een hond op de plek van het ongeval rondliep, welke door de politie was aangelijnd. Deze hond zat bij de man in de auto en had nu dus geen baasje meer. De dierenambulance was ter plaatse en ontfermde zich over de hond. De man die de aanrijding had veroorzaakt was ook door de politie ondervraagd en weggeleid van het incident, die hoefde niet te zien wat er allemaal gebeurde. Zijn auto was aan de voorkant behoorlijk beschadigd, maar de voorruit was nog heel. De airbags waren afgegaan en zijn auto stond enkele meters verder van het invalide-karretje.



Na tientallen minuten arriveerde de lijkwagen welke ik met mijn collega moest begeleiden naar het slachtoffer. Met zijn vieren tilden we de man op een brancard waarna hij ingepakt werd in een lijkzak, waarna de riemen vastgemaakt werden. De man werd afgevoerd en vervolgens moesten wij de Verkeersongevals analyse van de politie assisteren.
De verlichting moest blijven staan en de politie maakte foto's van de situatie.
Na dat onderzoek konden wij de weg schoonvegen van alle brokstukken en glas die overal verspreid lagen.
Niet veel later was het wegdek weer schoon en konden we naar de kazerne toe, waar er een evaluatie werd gehouden.



De ambulance zat daar ook bij, samen met de brandweerbemanning. Door de ambulance werd een uitleg gegeven vanaf minuut 1, omdat zij er toevallig langs reden toen het gebeurde, hierdoor heeft het slachtoffer gelijk vanaf het begin alle mogelijke hulp gehad en had het niet mogen baten.
Nadat iedereen zijn woordje had gedaan zat de evaluatie erop en konden we weer op huis aan.

Het meest bizarre blijft voor mij dat ik op het ene moment lekker thuis op de bank zit en nog geen 5 minuten later iemand zie overlijden op de grond. Die man was misschien van familie naar huis toe, samen met zijn trouwe viervoeter en ineens *klap* knalt er iemand achterin je auto en lig je op de grond, je leven is voorbij.
Alles is nog vrij onwerkelijk voor me en kan nog niet beseffen dat dit mijn eerste dodelijke slachtoffer is. Het hoort erbij, heb er gelukkig voor mijn gevoel geen last van en heb ook goed geslapen die nacht, maar het is nog niet helemaal doorgedrongen.

Dit verhaal is zo gedetailleerd opgeschreven omdat ik het zelf zo wil vertellen. Mijn verhalen zijn er voor mezelf en over een tijdje ben ik vaak de helft van het ongeval of incident vergeten. Nu kan ik op willekeurige momenten deze gebeurtenis teruglezen en als mensen dit verhaal niet prettig vinden, of te schokkend, dan spijt me dat, maar je had niet hoeven klikken denk ik dan

Groetjes, Vuurvlieg